Zo is er aandacht voor missionaris Clement Poelmans, wiens levensverhaal een boeiende inkijk biedt in een bewogen tijd. Daarnaast bevat het nummer een diepgravende studie over de – volgens de auteurs – foutieve benaming provincie Limburg, geïllustreerd met enkele bijzondere historische landkaarten. Ook genealogische liefhebbers komen aan hun trekken. Het merkwaardige verhaal van de oude familie Claes, oorspronkelijk afkomstig uit Lille maar later uitgegroeid tot een grote Achelse familietak, wordt uitvoerig belicht. Verder worden de lotgevallen geschetst van de familie Symkens uit Hamont. Een absolute blikvanger is het uitgebreide relaas over de grootste manifestatie die ooit op de markt van Hamont plaatsvond: de indrukwekkende processie van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux in 1954. Het beeld werd toen per boot via de kanalen door Limburg rondgedragen, onder het toeziende oog van de bisschop van Luik, mgr. Kerkhofs. Tegelijkertijd werd ook de kapel van de Haart plechtig ingewijd. Het nummer sluit af met een warme oproep om in het nieuwe jaar opnieuw een abonnement te nemen op Grevenbroeker Echo’s — of om er voor het eerst aan te beginnen — en zo deze rijke lokale geschiedschrijving te blijven ondersteunen.

Het concert bestond uit twee duidelijk afgelijnde delen. In het eerste deel stond een gezongen meditatie over vrede centraal. Met zorgvuldig gekozen teksten en muziek werd stilgestaan bij de betekenis van vrede in de wereld van vandaag. De afwisseling tussen koorzang en woord zorgde voor een verstilde en indringende luisterervaring. Na de pauze volgde het tweede deel, waarin de nadruk lag op de warmte en traditie van Kerstmis. Met herkenbare kerstklanken en harmonieuze samenzang brachten Noorderklanken en De Piccolo’s een sfeervol geheel dat door het publiek bijzonder werd gesmaakt. 

Het werd een hartverwarmende avond, waarin muziek, bezinning en kerstgevoel samenkwamen. Het talrijk opgekomen publiek beloonde de koren met een warm applaus en verliet de kerk duidelijk geraakt door deze muzikale kerstvertelling. (Foto's Jens Veraa) Meer foto's

Na de oorlog werd soms al te gemakkelijk beweerd dat er, toen het einde van de bezetting in zicht kwam, plots een massale toeloop naar ‘het verzet’ was. Wie echter al tijdens de oorlog actief was, wist beter. Tijdens de bevrijdingsdagen werden de pseudo-verzetsstrijders er snel uitgehaald.

Kunstzinniger kan het nauwelijks, al hoeft dat ook niet te verwonderen. Leerlingen, leerkrachten én medewerkers van Kunst Academie Noord Limburg staken hier samen bijzonder veel tijd, zorg en creativiteit in. Het resultaat is een warm, authentiek en ontroerend geheel dat blijft hangen. 

Bij hun mooie wensen sluiten wij ons, namens alle medewerkers van Internetgazet, dan ook graag aan. Fijne kerstdagen!

De ontgoocheling was groot bij burgemeester Tom Cox. “Zeker als je weet dat we gemiddeld 4.112 tegels per 1.000 inwoners wipten. Dat is een topscore,” klinkt het. De verklaring blijkt echter puur administratief: Hamont-Achel schreef zich te laat officieel in voor de wedstrijd. 

Hamont-Achel meldde zich pas in augustus aan via een niet-officiële webpagina, terwijl de inschrijvingsperiode eind april al was afgesloten. 

Omdat de inspanning bijzonder lovenswaardig is, kreeg de stad alsnog een ludieke award toegestuurd: een tegel en felicitaties van Bartel Van Riet, peter van het VK Tegelwippen. 

“Het blijft een actie om zoveel mogelijk te ontharden,” relativeert burgemeester Cox. “Boom mag voor ons de winnaar zijn bij de kleinere gemeenten. En wij zijn dan de winnaar bij de kleinere steden, want Hamont-Achel is een stad hé.” Het verhaal krijgt bovendien een vervolg. Ook in 2026 blijft Hamont-Achel inzetten op ontharding. “Wij wippen verder,” besluit de burgemeester. “We hebben nog projecten in petto. Of zoals Bartel Van Riet het zegt: een dag niet gewipt, is een dag niet geleefd.”

Ook solidariteit kreeg een belangrijke plaats. Voor De Warmste Week verkochten de werkgroep DWW, onder leiding van de zorgjuf, koekjes en vlammetjes. Daarnaast boden meisjes van het zesde leerjaar met trots hun zelfgemaakte armbandjes aan. De ‘vlammers’ uit het vijfde en zesde leerjaar mochten op vrijdag zelfs persoonlijk een cheque van 860 euro gaan overhandigen in Genk. Zo werd het op De Robbert een warme en hartverwarmende kerstperiode. Namens alle kinderen en leerkrachten wensen zij iedereen fijne feestdagen!

De organisatie bedankt iedereen die de voorbije jaren kleding doneerde en zo de projecten van de zusterorganisatie mogelijk maakte. Ook het personeel krijgt een bijzonder woord van dank voor hun blijvende inzet in een uitdagende periode. Tot slot benadrukt men dat de Salvatoriaanse Hulpactie vzw en de stichting Salvatoriaanse Hulpactie hun werking onverminderd blijven verderzetten. (Foto's Hans Put)

Tijdens de lezing ging Alfred Coninx in op herkenbare ouderdomsverschijnselen. Hij sprak onder meer over vergeetachtigheid, het afnemen van spierkracht en problemen met beenderen en gewrichten. Daarnaast kwamen thema’s als hoge bloeddruk, aderverkalking, ouderdomsdiabetes, artrose, osteoporose, depressie, leefwijze en levensverwachting uitgebreid aan bod. De kernboodschap was duidelijk: voldoende beweging, gezonde voeding, geestelijke activiteit en een bewuste levensstijl blijven cruciaal om de levenskwaliteit zo hoog mogelijk te houden. Na de uiteenzetting, die geen moment verveelde, beantwoordde de spreker nog tal van vragen uit het publiek. (Gerard Bloemen)

De beelden zijn vervaardigd uit stevig plaasterwerk en beschilderd volgens de smaak en stijl van het einde van de 19de eeuw. Het kunstwerk werd geleverd door het gerenommeerde G&H Parentari Frères uit Vorst. Gabriël Parentari, een veelzijdig beeldhouwer, was mede verantwoordelijk voor dit atelier. Van zijn hand kennen we onder meer ook de zeer verspreide en herkenbare bustes van het Heilig Hart. De van oorsprong Italiaanse familie Parentari vestigde zich in 1865 in België en groeide uit tot één van de meest productieve producenten van kerkelijke beelden en ornamenten. Wie deze bijzondere kerststal uit circa 1900 van dichtbij wil bewonderen, kan dat op 23 december in het Documentatiecentrum Dr. Bussels in Hamont-Achel. (Luk Van De Sijpe - foto Leo Kuppens)

Zijn fiets had hij die avond, na een tocht langs onder meer Leopoldsburg, Hechtel, Eksel, Sint-Huibrechts-Lille, de beide Pelten en Achel-Dorp, gestald in het station van Achel-Statie. Hij waagde het er niet op om al fietsend door het mulle zand richting Kluis te trekken. Dan maar te voet. Hier het vervolg van zijn verblijf in de Achelse Kluis: 

Ook in Hamont-Achel wilde men dat warme signaal niet laten voorbijgaan. Met het Vredeslicht krijgen inwoners een moment van bezinning en aandacht voor verbondenheid, zeker in deze donkere winterdagen. Het licht herinnert ons eraan dat vrede begint bij kleine gebaren, dicht bij huis. (Stad Hamont-Achel)

Wie elke pagina aan drie minuten leestijd zou doornemen, is daar nog steeds goed voor meer dan 195 dagen onafgebroken lezen. Ondanks die daling blijft de Belgische regelgeving bijzonder omvangrijk, al lijkt 2025 voor het eerst in jaren een moment van afvlakking in de regeldruk te markeren.

Geachte heer van Dale

"Wat voor zin heeft het nu om een brief te schrijven naar iemand die in 1872 is gestorven?", zegt mijn vrouw. Ze heeft natuurlijk een punt. Wellicht gaat u dit niet lezen, want u verblijft al heel wat jaren geleden in de eeuwige jachtvelden. Of in uw geval: de eeuwige taalvelden. 

Maar daar gaat het niet om. In mijn hoofd schrijf ik u deze brief en in datzelfde hoofd hebt u de brief gelezen. Noem het gezonde fantasie. Taal doet soms rare dingen met een mens. Daar weet u alles van, als schepper van het van het ‘Nieuw woordenboek der Nederlandsche taal’, dat heden ten dage nog altijd uw naam draagt.

De helft van wie geen feest viert, heeft er gewoon geen zin in. Maar een derde van wie niet feest zou dat wél graag doen en voelt zich best eenzaam tijdens de feestdagen, zo een enquête van de Gezinsbond aan. Bij alleenstaande ouders ligt dat aantal zelfs nog hoger: ruim de helft voelt zich tijdens de feestdagen eenzamer dan anders.