Heel ver moeten we niet kijken. In Rusland wordt vandaag het einde van die Tweede Oorlog groots gevierd, aan de andere kant vecht het land tegen Oekraïne, wat zij een Nazi-staat noemen. En er zijn nog veel meer conflicten in de wereld. Palestina en Israel staan momenteel nog volop in de actualiteit. Maar komt er ooit een oplossing, laat staan vrede, in het gebied dat al bijna 80 jaar op zijn kop staat. En uitgerekend deze week laait het oude conflict tussen Pakistan en India weer op. Maar er zijn nog meer conflicten en oorlogen gaande in de wereld. Volgens het Rode-Kruis zijn Soedan, Syrië, DR Congo, Haïti, Myanmar, de Sahel-regio en Afghanistan de zeven belangrijkste conflicthaarden in onze wereld met een continue vluchtelingenstroom tot gevolg. De oorlog ligt dus nog steeds om de hoek. De wereld is nog altijd het speeltoneel van de grote machtshebbers en de gewone burger is zoals altijd het slachtoffer. Ik ken niemand die voor oorlog is, de boodschap van vrede die langs alle kanten wordt uitgezonden heeft totaal geen effect op die wereldleiders die op het wereldschaakbord altijd aan zet zijn. Vandaag horen we ongetwijfeld weer van veel leiders woorden en oproepen tot vrede. Maar ze vallen hoogstwaarschijnlijk weer in dovemansoren, het is prediken in de woestijn. Het wordt tijd om het Vredesboek van Bernard Benson nog eens uit de kast te halen. Dromen van een betere wereld zonder oorlog, het is een jammer genoeg een utopie. Maar hoop doet leven, niet? (Hans Put)