'Altijd onderweg. Verder met een hersenletsel' is het meeslepende verhaal van
Mieke Claes uit Koersel. Ze groeide op in Heusden-Zolder en tot haar 23ste is haar leven zoals alle jongeren: onbekommerd, genieten op festivals, uitjes met vrienden, studeren en plannen maken voor de toekomst als kinderverzorgster. Maar dan slaat het noodlot toe: een zwaar auto-ongeval verandert alles. Mieke ligt een tijdje in coma en krijgt een zwaar verdict: een hersenletsel. Voortaan valt zij in de categorie NAH, niet-aangeboren hersenletsel. Er wacht haar een zware revalidatie en vol goede moed start ze die. Mieke wil en zal haar oude leven zo snel mogelijk terug opnemen maar dat loopt niet zoals verhoopt. Mieke is na het ongeval een ander persoon, beseft ze. Haar lijdensweg, haar weg na de revalidatie, haar opname in de psychiatrie, haar leven nu...het staat allemaal mooi geschreven in haar boek. Mieke droomde al langer om eens een boek te schrijven en dat talent heeft ze, het boek leest als een trein. Onderweg stappen passagiers in en uit: dokters, hulpverleners, familie, vrienden....de reis was en is lang. Op de trein zit ook dokter Dirk Liessens die vragen beantwoordt rond NAH. Die combinatie in afwisseling met nog poëtische mijmeringen van Mieke maakt het boek uniek.
Ronny Mosuse schreef het voorwoord en vat het boek goed samen: “Mieke doet haar verhaal omdat ze, zoals vele van haar lotgenoten, erkend wil worden om wie ze vandaag is: een overlever van een niet-aangeboren hersenletsel die op zoek is naar de beste manier om de beste versie van zichzelf te worden. Dat is een hele zoektocht, en ze is nog altijd onderweg. Ze komt ook dikwijls tot filosofische bespiegelingen over menselijkheid en over de zin van alles. Daarom is dit boek ook voor wie niet van dichtbij te maken heeft met NAH een aanrader!”
Het schrijven van het boek is voor Mieke louterend geweest.
"Mijn leven werd compleet overhoop gegooid. Ik werd een ander persoon, mijn gedrag is na het ongeval toch wel anders. Ik was voorheen een stil meisje en nu ben ik eerder een flapuit en babbel ik veel meer. Vroeger ging ik graag naar dancings maar dat lukt met niet meer, er zijn teveel prikkels. Ik heb wel veel minder energie en migraine steekt vaak op. Ik heb veel dingen geleerd: ik hecht veel minder belang aan spullen, ben niet meer materialistisch, een goede gezondheid is natuurlijk alles, dat besef ik nu maar al te goed maar een goed netwerk is heel belangrijk, je herstelt dan beter. Familie en vrienden zijn cruciaal. Ook mijn psychiater waarmee ik het boek heb geschreven is belangrijk voor mij".
Na haar ongeval maakte ze haar studies nog af en behaalde een diploma kinderverzorgster - maar werk vinden lukt niet. Mieke werkt nu als vrijwilligster en helpt andere mensen met een hersenletsel in
dienstencentrum Laekerveld Houthalen. Haar ervaringen wil ze blijven delen en een tweede boek als ervaringsdeskundige is haar volgende doel. Het boek kan besteld worden
via deze link.