Al is de fictie nog zo snel, de werkelijkheid achterhaalt ze wel! Dat gezegde speelde door mijn hoofd toen ik een nieuwsbericht las over een bizar voorval in de Canadese stad Quebec. De avondklok was al ingegaan toen een politiepatrouille een koppel staande hield. Niks bijzonders zal je denken ware het niet dat de vrouw haar man aan de leiband had. Voor haar was het een essentiële verplaatsing want ze liet haar hond uit voor een plasje en een kakje. Het is niet bekend of ze een kakzakje bij zich droeg. Naar verluidt ging de vrouw luid te keer toen er een boete dreigde. Of de hond vervaarlijk begon te grommen en zijn tanden liet zien is niet bekend. Ik vroeg mij ook af of die baasje/hond relatie geen weerspiegeling was van hun seksleven? Wellicht had het koppel op meer dierenliefde van de agenten gerekend. Je moet mij geloven, ik verzin dit niet. Vanuit Quebec maak ik vlotjes en probleemloos de snelle oversteek naar mijn landje. “Knapper na de kapper” is er voorlopig niet bij. De lengte van mijn haar neemt stilaan sixties en seventies-lengtes aan. Het enige verschil is dat het toen zwart was en nu witgrijs. Mijn haar lijkt nu wel 50 jaar jonger, ik ben helaas 50 jaar ouder. In mijn eerste Losse Flodders van dit jaar sprak ik de wens uit om nog eens een sneeuwman te kunnen bouwen. Het had gekund al duurde winterprik minder dan 24 uur. Ik zag hoe blij mijn buurkleuter van 3 jaar was toen hij samen met mama en papa een miniversie stapelde met als top de dikte van een ijscrèmebolletje. Het deed mij denken aan lang vervlogen kindertijden toen er zo veel sneeuw viel wat toeliet om dikke sneeuwmanballen te rollen die je zonder hulp nooit op mekaar kreeg geplaatst. Nu moet je het ijzer heet smeden als de sneeuw koud is want anders is hij verdwenen voor je het goed en wel beseft. ‘Buurkleuter’ is een nieuw woord. Zoals je een buurman en een buurvrouw hebt, heb je ook een buurkleuter. Ere wie ere toekomt! We blijven nog even nostalgisch. Waar is de tijd dat ik op zondagnamiddag naar het voetbal van Flandria Paal ging kijken. De kantine was het belangrijkste speelveld, niet alleen voor mij, maar ook voor vele supporters die toen nog uit hun zetel kwamen om hun lokale helden aan te moedigen. Momenteel is er op dat niveau zelfs geen voetbal meer. Er is een spreuk die zegt :”Als je veel over vroeger praat dan wordt je oud.” Het zij zo! Liever nostalgisch oud worden dan jong sterven. Ik weet helaas waarover ik spreek. (Martin Vanierschot)