Wie regelmatig in natuurgebied
De Luysen in Bree wandelt, weet hoe vredig en fotogeniek het er meestal is. Maar de natuur kent ook een rauwe, eerlijke kant. Dat ondervond
Marcella Stappers gisterenvoormiddag, toen ze tijdens haar wandeling op een opvallend en confronterend tafereel stootte.
Tussen het riet lag het
karkas van een grote watervogel, omringd door witte veren.
“Het beeld bleef nog uren op mijn netvlies staan,” vertelt Marcella. “Maar de dood hoort bij het leven. Alles wat geboren wordt, gaat ooit dood. Toch… wat een beeld.”
In een gebied als De Luysen is dit een natuurlijk onderdeel van de voedselketen. Roofdieren zoals vos of marter – of in sommige gevallen een grote roofvogel – maken gebruik van de rijkdom aan watervogels. Wat voor wandelaars schokkend kan zijn, is voor de natuur zelf een vorm van balans: niets gaat verloren, want andere dieren leven hier verder van.
Het herinnert bezoekers eraan dat natuurgebieden niet alleen een plek van rust en schoonheid zijn, maar ook van leven én sterven – puur natuur.
(Foto: Marcella Stappers)