Zo'n dag vol zon eind april, daar wordt een mens blij van. Vandaar even verpozen bij dit
"oud Nederlandsch lied" uit 1537 (!) dat iedereen in zijn of haar leven al wel eens gezongen heeft:
Die winter is verganghen,
ic sie des meien schijn;
ic sie die bloemkens hanghen,
des is mijn hert verblijt.
So ver aen ghenen dale
daer ist ghenoechlic sijn,
daer singhet die nachtegale,
also menich woutvoghelkijn.
We waren aanvankelijk van plan het volledige lied te geven, maar zes strofen - da's teveel van het goeie. Wie toch verder wil zingen
moet hier maar eens kijken. En op YouTube wordt het in het Nederduits gezongen. Mooi hoor...