Ik word weldra een jaartje ouder. Ik word namelijk ? jaar! Tijd om de tijd stil te zetten en nog maar eens na te denken over wat in mijn leven voorafging en wat nog in de sterrenhemel geschreven staat. ‘Ouder en wijzer’ wordt er al eens geroepen als je de wereld kenbaar maakt dat je wel ouder wordt maar is dat dan ook wijzer? Het zal allemaal afhangen van wie deze woorden wenst te lezen en een oordeel over mijn persoon wil prijsgeven. Er zijn ontelbaar veel mensen die veel wijzer zijn dan ik en toch heb ik de hoogmoed om over mijn leven en denken te schrijven. Die hoogmoed komt zoals altijd voor de val. Het kan een boemerang zijn die keihard de realiteit laat voelen. Ik denk wel eens na en dat leidt tot vreemde hallucinaties met gedachten tot gevolg zoals er nu eentje volgt: ”Is het volle besef van je eigen domheid een vorm van wijsheid?” Een kronkel in de hersenen kan een onverwachte rechtlijnigheid in ons denken bewerkstelligen. Men kan levenslang een bepaalde filosofie aanhangen tot plots een licht ontstoken wordt dat alles op de helling zet. Moeten we in ons leven altijd hetzelfde blijven denken en doen? Gooi dat vraagteken maar snel in de afvalcontainer. ‘Neen’ is het antwoord. “Vroeger was alles veel simpeler” wordt al eens vanaf de barricaden uit onze jeugd geroepen maar ik ben het daar niet mee eens. Alles was natuurlijk anders maar het leven was even gecompliceerd als vandaag. Als ik de nu nog in de lucht hangende verjaardagfelicitaties weldra in ontvangst zal nemen, dan gaan mijn dolende gedachten wellicht eerder naar het verleden dan naar de toekomst. Er is nog wat toekomst maar die verdwijnt in de bodemloze put van al een heel lang durend verleden met een vrachtwagen vol herinneringen die steeds meer mijn bestaan domineren. Haal nu de telmachientjes maar boven om te berekenen welke verjaardag ik ga vieren. Ik zag het levenslicht in Beverlo in 1948. Ik ben even oud als kersvers koning Charles III maar ik ben helemaal niet jaloers op hem. Ik kan elke dag een rustig stapje in de wereld zetten maar ik vrees dat dit hem niet gegund is. Daarom voel ik mij als een koning zo rijk! (Martin Vanierschot)