Floris and the Flames stelden een paar weken terug hun recentste (en tweede) album nog voor in Pelt, gisterenavond deden ze dat opnieuw, maar dan in
De Walburg in Hamont. Voor ze het podium op gingen hadden we in hun artiestenloge nog een afspraak met
Floris, Dries, Gert en Simon. De eerste komt uit Kaulille, maar woont 'doordeweeks' in Wenen, de andere drie zijn rasechte Peltenaren. Wat er op hun rider (een verlanglijstje van wat ze allemaal in hun loge verwachten) staat, was onze eerste vraag.
Meer foto's / Een
Youtube-filmpje
Dries Peeten moet er niet lang over nadenken: 'Niets. Hier in Vlaanderen hebben ze manieren, en is het doorgaans in elke ruimte waar we ons in voorbereiden op het concert aangenaam vertoeven. Dus geen blauwe m&m's op ons lijstje, we hebben zelfs geen lijstje'.
Als we hen vragen hoe ze mekaar hebben leren kennen volgt er een opsomming van heel veel verbanden: de vader van de ene was de leraar van de andere, net zoals de mama van een andere aan nog een andere. De ene zat in de les bij een zus van de andere, en als we die opsomming niet hadden onderbroken had het concert nooit op tijd kunnen starten. In ieder geval hadden ze al snel door dat ze iets samen wilden doen, zowel met klassieke werken als met pop. Of beter nog: met popversies van klassieke werken, maar dan ook zo dynamisch gebracht dat het wel moest aanslaan. Opvallend: er wordt niet gezongen in hun nummers, en dat is een bewuste keuze. Eigenlijk, zo zeggen ze zelf, 'zijn we een popgroep waarvan de zanger vervangen is door een violist'.
Die band bestaat ondertussen al 7 jaar, recent hebben ze hun tweede album gemaakt in een professionele studio. Allemaal in eigen regie overigens. De cd is pas uit, en wat tegenwoordig weer in is, er is ook een LP beschikbaar. Net zoals Floris and the Flames-sokken, al waren die direct na de eerste release in Pelt uitverkocht. Maar via hun website kunnen ze ondertussen weer besteld worden. Uiteraard dragen de bandleden tijdens hun optreden ook die sokken! Gert Peeten legt even uit dat het niet zo eenvoudig is om een studioalbum te maken. Als je dat zelf financiert, wil je ook dat het 100 % is zoals je wil dat het is. En dan ben je daar tot 15 tot 20 dagen mee aan bezig. Maar eigenlijk is het dan nog de eindfase van een project dat al maanden aan het broeien was.
Ondertussen is de band ook buiten België bekend, want ze traden al op in Oostenrijk, Tsjechië, Duitsland, Frankrijk, zelfs al in Dubai. Maar, zo vult Simon Schrooten onmiddellijk aan, er is niets leuker dan in Pelt of de buurgemeenten optreden, met een publiek dat we kennen. 'Maar dat wil niet zeggen dat we ooit zullen weigeren om op Pukkelpop op te treden, of om Vorst Nationaal te vullen', zo stelt Floris Willem. 'Want ik zie het groots'!
Wat de band zo sterk maakt, is dat ze elkaars sterke punten kennen, maar ook elkaars zwakkere kanten. Maar het is veel werk, want ze doen alles zelf. Even hebben ze dat uit handen gegeven aan een professional, maar daar voelden ze zich niet goed bij.
Maar dan is het half 7, nog een uurtje te gaan voor hun optreden in De Walburg begint. Nog wat eten, en dan het podium op!