De nieuwsberichten omtrent de natuurramp in de streek rond Valencia en vooral de beelden die we te zien kregen zijn hallucinant. De ravage is er enorm en de chaos is groot, dat bleek ook tijdens het kort telefonisch gesprek dat we net hadden met Peltenaar Gert Evers die een tiental jaar geleden naar Valencia verhuisd is. Op de achtergrond was er een constant geloei van sirenes, hij zelf woont in het centrum van Valencia dat nauwelijks getroffen werd.
Maar iets ten zuiden van de stad heeft hij deze ochtend ook apocalyptische taferelen mogen aanschouwen. Deze ochtend was hij om 6u opgestaan om bij vrienden, die een klein fabriekje hebben ten zuiden van de stad, modder te gaan opruimen. Daar was het water tot zo'n halve meter hoog binnengekomen. En dat heeft niet alleen veel modder, maar ook ander vuiligheid mee (binnen) gebracht. Onderweg zie je niets anders dan autowrakken, meegesleurd door die verwoestende stroom water en modder.
Via
dit Youtube-filmpje wordt (weliswaar in het Spaans) samengevat hoe het zo ver is kunnen komen. Het was niet zozeer de felle regen in de onmiddellijke streek van Valencia zelf die tot het drama heeft geleid, wel de overvloedige regenval zo'n 30 à 40 km verder op. Dat kwam dan allemaal in kleine riviertjes terecht, die niet de capaciteit hadden om al dat water op te vangen. En vermits Valencia op zeeniveau ligt, is al dat water dan ook die kant op gekomen.
De reden waarom de stad er goed van af is gekomen, is het feit dat er een nieuwe kunstmatige rivier werd aangelegd. In 1957 stroomde de rivier nog door het stadscentrum, overstromingen toen zorgden voor een economische catastrofe, met water dat tot 2 meter hoog in de stad stond. Toen werd beslist de rivier langs het westen van de stad om te leiden, de oude rivierbedding is nu het prachtige Turia park geworden. In 1957 vielen er 60 doden, het aantal nu zou wel eens 10 keer hoger kunnen komen te liggen.
De solidariteit tussen de inwoners van Valencia is echter groot, daarvan getuigen de vuile schoenen van Gert Evers.