Jan Verheyen, beiaardier van Neerpelt, en gitarist Cedric Honings uit Peer zijn op tournee in het noordoosten van de VS. Ze spelen er ‘Guitarillon’-concerten waarbij de torenbeiaard samenklinkt met gitaar. Een ongewone combinatie, die bij ons al te horen was eerder dit jaar. Daarnaast spelen ze ginder ook soloconcerten. Hun reis is ondertussen halfweg en dus tijd voor een eerste verslag:
"Ruim twee weken geleden begon onze tour in New York. Daar stonden geen concerten gepland; dus trokken we na een dagje sightseeing verder naar de Yale University iets meer naar het noorden. Daar gaf Jan een eerste soloconcert op de beiaard in het midden van de prachtige universiteitscampus. Meteen werden de verschillen met Europa duidelijk. Zo hebben beiaarden hier meer klokken en zijn ze zwaarder, zoals alles in Amerika groter is. Beiaardtorens staan hier niet in het midden van de stad, maar in een rustige omgeving waardoor de beleving ook heel anders is: het publiek maakt er een gezellige avond van en brengt zelf stoelen, tafels, picknick… mee. Het eerste concert in Yale was meteen een schot in de roos. Er was veel volk, dat erg enthousiast reageerde. (zie filmpje)
Na Yale trokken we verder naar de mooie regio rond Boston, waar twee beiaardconcerten op het programma stonden: in Cohasset en Norwood. Ondanks de hevige regen tijdens het tweede concert was het enthousiasme bij het publiek opnieuw groot. Opvallend: het publiek toetert hier vanuit de auto om hun appreciatie te laten blijken. Leuk, want deze vorm van applaus is ook boven in de toren te horen.
Na het ommetje naar het noorden, zakten we opnieuw richting New York af, maar hielden halt halfweg Boston en New York voor concerten in de buurt van Hartford. Het eerste concert was in New Britain op een heel klein, licht beiaardje in een torentje zoals ze bij ons in parochiekerken terug te vinden zijn.
Heel anders was het In het prachtige, statige kader van het Trinity College. Daar speelden we elk een solo-concert: Cedric ‘in’ en Jan ‘op’ de Trinity College Chapel. Cedric speelde voor een volle kapel. Kleine kanttekening bij het woord ‘kapel’, want bij ons zou men bij een kerkgebouw van deze omvang eerder van een kathedraal spreken. Cedric wist ook aan deze kant van de oceaan met zijn virtuoze gitaarspel de harten te stelen, want zijn concert werd met een staande ovatie beloond. Daarna trok het publiek naar buiten voor het beiaardconcert van Jan. Het werd nog aangevuld met mensen die stoeltjes, tafeltjes, picknick, wijn… aanbrachten voor een gezellige avond. Ook Jan werd na zijn afdaling uit de toren met een overweldigend applaus overstelpt.
Het laatste concert in deze regio vond in de First Church van West-Hartford plaats. Kerken zijn hier protestants en daar is altijd meer mee verbonden dan enkel kerkdiensten. Er zijn lezingen, concerten, kinderopvang… Ook naar de beiaardconcerten komt de kerkgemeenschap. We speelden hier voor het eerst ons Guitarillon-programma en dat viel erg in de smaak. Zoiets hadden ze hier nog nooit gehoord!
Hierna stond een lange rit voor de boeg, want we moesten achter New York doorrijden naar Owings Mills, dichtbij Baltimore en Washington DC. Hier mocht Jan spelen op de beiaard van de school McDonough. Inderdaad een school met een beiaard! Weliswaar een grote school, waar kinderen hun hele schoolloopbaan afwerken, maar toch een unicum. Alweer een mooie, grote, zware beiaard. En ook alweer: picknick in het park, met stoeltjes…
Na een toeristisch dagje in Washington DC trokken we naar de Princeton University. Wat een mooie universiteit en wat een mooi stadje weer. Amerikanen hebben geen oude gebouwen zoals wij in Europa, maar ze hebben verdorie goed hun best gedaan om ze na te maken en te overtreffen… Als model hebben duidelijk de Engelse traditionele universiteiten dienst gedaan. Wat moet er nog gezegd worden over het concert? Fantastisch instrument: groot, veel klokken… En het publiek? Stoeltjes… we kennen het ondertussen.
Vervolgens stonden er nog twee solo-beiaardconcerten in de omgeving van Philadelphia op het programma: de Saint-Thomas Church van Whitemarsh en de Washington Memorial Chapel in het nationaal historisch park Valley Forge. Opnieuw geweldige instrumenten en een goede publieksopkomst, waarbij de picknick in Valley Forge nog werd uitgebreid met een hotdog- en hamburgerkraam.
We hangen tussendoor ook wel de toerist uit. Gelukkig hebben we daar ook de kans toe. Zo hebben we de hectische drukte van New York ondergaan, walvissen gespot in Boston, hertjes ontmoet in een bos in Hartford, het Witte Huis, het Pentagon en het Capitool gezien in Washington DC, Philadelphia beleefd met een prachtig museum…
Balans van de eerste helft van de tournee: we hebben alleen nog maar prachtige instrumenten gezien en gehoord. Hier heeft men niet op een kilootje brons meer gekeken! Het is fascinerend dat Amerikanen in alles wat ze doen en gedaan hebben het Europese model overtreffen. Dat stemt ook weer hoopvol, want Europeanen importeren tegenwoordig graag gewoontes vanuit Amerika; kijk maar naar Halloween, Black Friday… en een mooie grote concertbeiaard in een groene klankkast van een park, dat ontbreekt nog in Europa.
We kijken nu uit naar concerten in Michigan en Chicago. Daarover meer volgende keer!"