Niet alleen in de kamers staan of hangen ontelbare documenten en objecten, ook in de gangen en in de trappenzaal. Met klokken, oude straatnaamborden, oude affiches, munten, schilderijen, … En allemaal verwijzend naar het vaak roemrijke verleden van Hamont-Achel.
Meer foto'sTwee bijzondere klokken hangen aan de muur. Hamont telde ooit zo’n 7 klokkenmakers, de klok van Bins is een heel complexe klok, een andere van Streel is eenvoudiger.
De oudste straatnaamborden hangen ook aan de muur, vooral het bord van de Versperringweg is bijzonder, dat stond aan de Dodendraad. De Versperringswag lag aan wat nu het begin van Mulk is. Die draad, zo vullen Luk en Mathieu aan, is direct na de oorlog verdwenen, want die materialen (palen en draad) konden de bewoners goed gebruiken na de ontberingen tijdens de oorlog.
Affiches van Cinema Walburg liggen er ook nog in het centrum. De oudere affiches helaas niet, die heeft de toenmalige eigenaar verkocht. Daar zaten pareltjes bij.
Vervolgens passeren we het foto-archief. Een verzameling met ondertussen zo’n 30.000 foto’s, waarbij het de bedoeling is dat die (ooit) allemaal gedigitaliseerd worden. Onderverdeeld in personen, plaatsen, evenementen… Heel veel van de oudste foto’s van Hamont zijn die rond het Ursulinenklooster, terwijl dat in Achel die van de Kluis zijn. Dankzij hen hebben ze nu al foto’s vanaf 1900, terwijl de fotografie voor de rest pas gemeengoed werd vanaf 1950.
Tegenover het foto-archief schilderijen van schilders van Hamont-Achel.
Ook de muntverzameling is de moeite waard, de oudste munten dateren van 1300.
Aan de muur hangen ook enkele affiches rond de ‘fluweel’fabriek die er ooit in Achel was (tot 1977). Wagons van de Oriënt Express zijn nog bekleed met Achels fluweel! Mathieu Schuurmans herinnert zich nog dat er ooit eens een bestelling uit Peru in Achel aankwam, maar toen was het bedrijf al twee jaar toe.
Het documentatiecentrum schrijft niet alleen heemkundige tijdschriften, het verzamelt die ook van heel veel andere heemkundige kringen uit de streek. Tot zelfs over de landsgrens heen. Hoe secuur dit werk wordt uitgevoerd, blijkt uit het feit dat uit alle publicaties de ‘nietjes’ worden verwijderd. Want dat metaal gaat met de loop der jaren oxideren, en zou dus ook het papier aantasten.
Ook alle wetten die er ooit verschenen zijn, zowel op Belgisch als op provinciaal niveau hebben hun plaats in het centrum en dit vanaf 1796 tot 1970. Vrij uniek, want vele gemeenten die dit hadden, hebben het weggegooid omwille van plaatsgebrek.