Het bestuurslokaal is doorgaans niet toegankelijk voor het publiek, zoals het woord het zegt wordt dit door het bestuur gebruikt om objecten nog te bestuderen alvorens ze een plaats krijgen in het centrum. Maar er staan wel belangrijke voorwerpen, zoals een staander met relieken, het hamertje van de laatste burgemeester van Achel, de stamboom van Nagelmaeckers (die van de Bank, want er is een link met Achel). En vele bijzondere boeken.
In het bestuurslokaal worden een aantal belangrijke stukken bewaard. De voorzitter accentueert dat alles wat hier verzameld wordt, strikt genomen Hamont-Achels erfgoed is. Hier bevindt zich bijvoorbeeld een staander met relieken, afkomstig van de Achelse Kluis. De abdij was in de periode van 1850 tot 1950 een productiecentrum van relieken (overblijfselen van het lichaam van een heilige, of voorwerpen die met een heilige in aanraking zijn geweest). Ook het hamertje van de laatste burgemeester van Achel ligt hier in de glazen kast. Hoger aan de muur enkele doodsbrieven uit het begin van de 19e eeuw, doorgaans van de begoede burgerij, zoals de pastoors. Maar ook de stamboom van Nagelmaeckers hangt tegen de muur. De stichters van de gelijknamige bank waren vroeger de molenaars in Achel (aan de Tomp). Later weken die uit naar Eksel, nog later naar Luik waar dan de bank werd opgericht.
Daar staat ook een kast met boeken van allemaal Hamont-Achelse auteurs. Zoals de boeken van Bernard Kemp, een (toneel)schrijver, criticus en hoogleraar in de Nederlandse Letterkunde, geboren in Hamont op 22 augustus 1926. Hij zou later een plein naar zijn naam vernoemd krijgen. Een plank eronder bevinden zich de toneelboekjes van Jaak Ballings (die stamde uit een Hamontse teutenfamilie).
Ook een verzameling heel oude boeken, waaronder een perkamentenboek, zit hier in de collectie. Dat laatste boek werd gedrukt door een Kartuizer, Gerard Van Hamont (rond 1560).
Regelmatig komt nog nieuw materiaal binnen, doorgaans van hetgeen de kinderen op de zolder van hun overleden ouders terugvinden. Daar moet wel selectief mee omgegaan worden, niettemin doet de voorzitter toch de oproep dit te blijven doen, want regelmatig zit daar toch waardevolle informatie in. Al merkt de voorzitter op dat er wel minder en minder ‘inboedels’ binnenkomen, vaak wordt de weg naar het Documentatiecentrum niet meer gevonden en is het gemakkelijker om alles ineens naar het recyclagepark te brengen. Vandaar dat ze nogmaals de oproep doen: wie meent iets interessant te hebben, mag dat altijd aan de Heemkundige Kring bezorgen.
Probleem is wel dat het budget van het centrum vrij beperkt is. De stad voorziet een subsidie, achter het centrum zelf zit geen verdienmodel. Het oudste lid van de Kring is trouwens 101 jaar, die woont in de Beverdijk en schrijft nog altijd artikelen. Velen sluiten zich aan op het moment dat ze op pensioen gaan en de nodige tijd vinden om te komen helpen.