Het houten balkon met de dakbekroning van de Sint-Laurentiuskerk in Hamont is een ingewikkelde constructie. Bewondering voor de aannemers die dat met primitieve middelen, met puur handwerk, zo’n 120 jaar geleden voor mekaar kregen. De Vlaamse overheid, de dienst Onroerend Erfgoed, bepaalt dat de restauratie ervan één op één moeten worden uitgevoerd. En dat is vandaag niet evident.
De huidige aannemer Renotec vond uiteindelijk een ‘molenmeester’ die de oude technieken nog beheerst. Om de vordering van de werken te kunnen inschatten bracht het kerkbestuur samen met de architect enkele dagen geleden een werfbezoek op de plaats waar de restauratie uitgevoerd wordt. Het is immers de bedoeling om alles eerst in het atelier uit te voeren en na volledige afwerking het torenstuk weer te herplaatsen op de ondertoren in Hamont. De bekroning van het balkon, waarop leien liggen, kan wel behouden blijven, mits kleine herstellingen.
Voor het materiaal werd geopteerd om uitvoering in de hardhoutsoort padoek. Dat heeft het voordeel dat de houten constructie niet meer met lood moet bekleed worden. Dat was in de voorgaande situatie juist het probleem, omdat het hout verrotte. Padoek wordt ook mooi zilvergrijs en ondergaat nauwelijks werking. Regelmatige behandeling is wel aan de orde.
Tijdens dit eerste werfbezoek kon het kerkbestuur vaststellen dat de uitvoerder een indrukwekkende hoeveelheid onderdelen al had afgewerkt en dat het puzzelwerk of het monteren van de constructie kan beginnen. Dat werk moet secuur worden afgewerkt. Het is daarom nog onduidelijk wanneer de constructie op de Hamontse kerktoren weer kan herplaatst worden. Einde mei lijkt alvast een haalbare kaart, zegt kerkraadsvoorzitter Luk Van de Sijpe.