Maar goed dat het stralend weer was, want voor de prestaties op de mat moest de aanhang vandaag voor de rust niet naar buiten komen. Zonhoven had het betere van het spel in handen, maar doelman Hermans moest weinig uit zijn handschoenen toveren om KFCE langszij te houden. Ook aan de overkant was het pover, op een goede periode halverwege de eerste helft na. Wasiak zorgde daarin voor de beste kans van de partij, maar doelman Loyens had een kattenpoot in huis om de fraaie omhaal van Wasiak van onder zijn lat te tikken.
Over naar de tweede helft dan maar, want daar was wél wat te zien. Die is nog geen 2 minuten bezig wanneer de scheidsrechter naar de stip wijst. Karel Bertrands wordt (lichtjes?) geraakt, maar het volstaat voor een strafschop. Weinig tot geen protest bij de thuisploeg verraadt dat het wel een terechte beslissing moet geweest zijn. Marijn Bertrands trapt de elfmeter zuiver in doel: 0-1. Zonhoven reageert als een hond gebeten en probeert meteen wat terug te doen. Het krijgt echter al snel het deksel op de neus op de eerste de beste tegenaanval. Wasiak kan centraal met bal aan de voet opdrijven, ziet Karel Bertrands rechts ruimte creëren, maar kiest centraal voor de sterk spelende Glen Vervloet, die als een duivel uit een doosje voor doel verschijnt en Eksel de dubbele voorsprong bezorgt. Boeken toe in enkele minuten, zo lijkt het. De thuisploeg krijgt nu de bal, maar lijkt te geslagen door de dubbele uppercut om zich terug in de match te knokken. De slotfase zorgt uiteindelijk wel nog voor wat animo. Eerst kopt Dries Bertrands in zijn honderdste duel voor Eksel de 0-3 op hoekschop tegen de touwen. Meteen daarna lukt Zonhoven de ereredder met een knap zondagsschot vanop zo'n 20 meter.
Een derde seizoensoverwinning en het behoud van de ongeslagen status voor groen-rood. Volgend weekend mogen we na drie weken nog eens thuis spelen. We ontvangen Alken in het Sparrenstadion.