De optimistische berichten over de pandemie vallen uit de lucht als zwermen valschermspringers tijdens een parashow in Schaffen. Eens ze gesprongen zijn, is er geen terugkeer meer mogelijk. Laten we met zijn allen dan ook hopen dat een terugkeer naar strenge coronamaatregelen niet meer hoeft. “Koester de booster” is de slogan die moet waargemaakt worden. Wellicht zal ik van een aantal antivaxers weer de wind van voor krijgen maar dat geeft niet, zo lang ze maar zonder fouten leren schrijven. Om de boosterprik te kunnen krijgen is er zelfs vaccinatietoerisme ontstaan naar onder andere Duitsland. Als geneugten des levens, zoals een skivakantie, in het gedrang komen, dan zijn mensen graag bereid om een tandje bij te steken. Ik kan ze geen ongelijk geven. Tijdens één van de vorige zondagbetogingen tegen het coronabeleid, in de straten van Brussel, hoorde ik een demonstrant zeggen dat dit beleid een dictatuur is. Ik stel voor dat die man eens een tijdje in Wit-Rusland, China, Afghanistan of Kazachstan gaat wonen om te beseffen wat een dictatuur echt is. Sommige mensen hebben nog altijd niet door in wat voor een luilekkerland wij in België leven. Neem nu de coronaprik, in ontwikkelingslanden kan het nog jaren duren eer er gestructureerd en op grote schaal kan gevaccineerd worden. Vergelijk dat eens met de vaccinatiecampagne die wij hier al achter de rug hebben. Er waren natuurlijk kinderziekten maar zet als overheid maar eens op 5 minuten een systeem in elkaar dat over heel het land moest uitgerold worden. Je mag het eens proberen. Kritiek geven kan iedereen maar daadwerkelijk meewerken aan een duurzame oplossing, dat is een ander paar mouwen. Het is uit die zelfde mouwen dat de handen moeten gestoken worden om problemen aan te pakken. Hoe zou het trouwens met onze vriend Novak Djokovic zijn? Het is stil waar het nooit waait. Stilte voor de storm?(Martin Vanierschot)