Eigen aan iedere periode in ons leven staat er wat anders op de menu. De gerechten zijn helemaal anders voor een kind dan voor een volwassene. Iedereen ziet zijn menu veranderen naarmate hij ouder wordt. Als senior zie ik nu voor mezelf ook een andere menukaart dan in de vroegere jaren toen de menu’s om allerlei redenen afwisselend boeiend, saai en creatief waren. Hoofdgerechten lijken vaak het belangrijkste maar een simpel voorgerechtje kan naarmate de tijd vordert ook een hoofdgerecht worden. Ik verlaat nu even de filosofische menu van deze periode om mij op de minder filosofische voetbalkant van het leven te focussen. Ik ben fan van de Rode Duivels maar dat belet me niet om ook eens kritisch uit de hoek te komen als ik daar de tijd rijp voor acht. De match tegen Noord-Macedonië was zo een moment. ‘Schandalig’ was de enige passende titel die boven alle voetbalartikels in alle kranten moest prijken. Als je aan een match begint met een mentaliteit van ‘we zullen die Macedoniërs eens leren wat voetbal is’, dan kom je bedrogen uit. Ik zag een bende , voor de gelegenheid licht blauwen, die een verzadigde indruk maakten. Geen bezieling omdat de heren misschien moe waren en financieel allemaal meer dan op het droge zijn. Waarom zouden ze zich nog voor zwart-geel-rood inspannen? Dat stond blijkbaar niet op hun menu. Tegen Wales stonden er plots wel veel goals op de menu. Gelukkig eentje meer voor ons. We zullen onze Rode Duivels dan toch maar blijven koesteren. (Martin Vanierschot)