Jaren geleden, toen de mensen nog godvruchtig waren - en dus behoorlijk bang waren voor God - puilden de kerken in het paasweekend uit van het volk. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdagavond, Pasen - het waren dagen dat de lente in de lucht hing, dat je ouders een nieuw kostuum voor je kochten, dat je op je paasbest naar de kerk ging, dat die diensten in de kerk één tot anderhalf uur duurden en dat Pasen gevierd werd. Maar dat is voorbij.
Hoewel. In de Achelse Kluis wordt alles nog beleefd zoals vroeger. Gisteren werd daar het Laatste Avondmaal herdacht, waarbij de prior de voeten van de monniken en van enkele leken waste. Vandaag was er om 15u een Goedevrijdagviering. En morgenavond is er om middernacht een echte Paaswake.
Die vieringen worden bijgewoond door een 100-tal mensen. Er zijn nu nog zeven monniken over in de Achelse Kluis. Misschien moet u volgend jaar dat paasweekend daar toch eens meemaken. Straks - laten we hopen dat het nog even duurt - is er geen Achelse Kluis meer, of althans een Achelse Kluis zonder monniken. En zal er ook geen paasviering meer zijn. En dan gaat u zeggen: "Hadden we maar..."