De kerk werd opgetrokken in Maaslandse stijl en bestond toen waarschijnlijk uit één beuk, een apsis en een toren. De basis van de huidige monumentale vierkante toren en de apsis dateren nog uit deze vroege periode. Het huidige uitzicht van de kerk dateert echter van een grote verbouwing en restauratie in de 19de eeuw. Het was Herman Jaminé, architect van de provincie Limburg, die in 1862 plannen tekende voor een restauratie en vergroting van de oorspronkelijke kerk. Door de bevolkingsgroei was er nood aan meer plaats voor parochianen om de Mis te kunnen bijwonen. De plannen voorzagen eerst en vooral in de afbraak en reconstructie van de zijbeuken en een reconstructie van het schip met nieuwe gewelven, nieuwe zuilen en een nieuw dak. Deze grote werken werden eerst uitgevoerd en waren rond 1868 afgrond. Daarnaast moesten ook het koor, de apsis en de sacristie nog gerestaureerd worden, maar dit werd uitgesteld wegens geldgebrek. Uiteindelijk vonden deze werken gefaseerd plaats tussen 1870 en 1880. Na deze grote restauratie waren nog enkele kleinere werken nodig. Zo moest het dak van de toren nog vernieuwd worden en was er nood aan nieuw meubilair voor de kerk. Hiervoor deed de kerkfabriek van Mal-Sluizen eind 19de eeuw beroep op de Tongerse architect Mathieu Christiaens. Het plan voor het nieuwe dak uit 1885 wordt bewaard in het archief Christiaens in het stadsarchief. Om de vernieuwing van de kerk volledig te voltooien ontwierp Joseph Osterrath in 1897 nieuwe neogotische gebrandschilderde glasramen en vernieuwde Adolphe Tassin in 1905 de muurschilderingen in de kerk.<