De natuur en onze milieutoekomst moeten ons nauw aan het hart liggen. We zijn de voorbije jaren al doodgeslagen met onheilspellende berichten over de klimaatopwarming maar vaak blijft het een ver-van-mijn-bed-evolutie waarvan we ons weinig lijken aan te trekken. Enkel als in de zomer een hittegolf ons doet zweten, dan zullen we er wel eens aan denken. Maar het milieu is meer dan een sporadische hittegolf. Luchtvervuiling, grondwaterstanden, bodemvochtigheid, het zijn allemaal parameters die belangrijk zijn. Een aantal recente Vlaamse initiatieven om gegevens over deze materies te verzamelen springen in het oog omdat ze de ver-van-mijn-bed-show veranderen in de naast-mijn-bed-show, dicht bij de mensen want het belangt ons allemaal aan. In Mortsel is een project opgestart om luchtvervuiling op straat te meten. Een vrijwilliger trekt er met een buggy op uit waarin een pop is geplaatst. Die pop meet de luchtkwaliteit. Op die hoogte wil men de luchtvervuiling registreren waar kinderen onderhevig aan zijn die in een buggy zitten. Ik vind het een goed initiatief maar een vreemd zicht. Stel je voor dat ik met buggy en pop door Paal-centrum wandel, dat zou toch vreemde reacties opleveren. “Nu is Vanierschot helemaal gek geworden” is een mogelijke heftige commentaar. Als vrijwilliger/buggyduwer heb je een missie maar er zal toch heel wat uitleg nodig zijn om te verhinderen dat de politie gebeld wordt en je in de psychiatrie terecht komt. Het mijnverleden kan ons vandaag nog steeds nuttige milieutips opleveren. In de mijn werden vroeger kanarievogels gebruikt om te controleren of er niet te veel van het gevaarlijke en schadelijke koolstofmonoxide aanwezig was. In de Beringse basisschool Hand in Hand zijn nu digitale kanarievogels neergestreken die alarmeren als de luchtkwaliteit verslechterd is. Dan moet er verlucht worden. Elke week verhuizen de kanarievogels naar een andere school. Het is een ludieke maar magnifieke actie die bijzonder goed aansluit bij onze mijngeschiedenis en de kinderen op een speelse wijze inzicht bijbrengt over het milieu. ‘Curieuzeneuzen’ is een ander Vlaams initiatief dat burgers mobiliseert om in hun tuin droogte en hitte te gaan meten. Curieuzeneuzen zijn doorgaans roddeltantes met een negatieve bijklank maar in dit geval zijn ze onmisbaar. Afsluiten doe ik met de neus in de wind. Een vroegere kennis was een telg uit een boerenfamilie. Als we gingen fietsen en we passeerden een boerderij dan was steevast haar uitspraak :”Ik riek mijn afkomst.” Heerlijk toch! (Martin Vanierschot)