Vrijdagavond werd in de Waterstraat het 25-jarig bestaan van de wijk in Beringen-Mijn uitbundig gevierd. Met heel veel jeugdig enthousiasme werd de geschiedenis van de wijk in beeld gebracht. Naast een projectie van oude foto’s was er veel randanimatie in de beruchte Beringse wijk. Buurwerkers Peter Meeuwissen en Sema Yildiz namen de feestvierders op sleeptouw.
Na de sluiting van de Beringse mijn werd 25 jaar geleden in de uithoek van het voormalige mijnterrein een nieuwe woonwijk gebouwd. In opdracht van het Vlaams Woningfonds werd een betonnen wijk gebouwd die al snel de naam van lelijk eendje kreeg. Architectuur zonder ziel, een zee van lelijke blokkendozen, de Waterstraat werd al snel de schandvlek van Beringen waar vandalisme, sluikstorten, zwerfvuil, nachtlawaai, vechtpartijen en drugshandel de overhand namen. Beringen creëerde zijn mini-Meulenberg. In 2003 kwam Jef Lingier in de wijk als straathoekwerker. Hij luisterde naar de noden van de mensen en deed het tij keren. De sociale cohesie in de wijk werd versterkt en Jef werkte samen met de buurt aan een nieuwe leefbare wijk met meer groen, kunstprojecten en initiatieven om hecht samen te werken aan een gezellige buurt. Eén woning werd omgevormd tot buurthuis en werd de draaischijf van een bloeiende wijkwerking. Dit jaar werd Sema Yildiz de nieuwe buurtwerkster voor de Waterstraat. Zij is ondertussen al gestart met een maandelijks ontbijt waarbij de vrouwen elkaar ontmoeten. Die vrouwenwerking moet de sterke basis vormen voor de werken de komende jaren. (foto's Lambert Reynders)