We blikken vandaag ook nog even terug op de rijke geschiedenis van Wandelend Paal. "We gaan terug naar 1972, het wandelen in Vlaanderen stond toen nog in zijn kinderschoenen. Naar het voorbeeld van Nederland werden er eind jaren ’60, begin jaren ’70 ook bij ons wandeltochten georganiseerd. Meestal werd er in groep gewandeld, achter een vaandel. Alles verliep erg gedisciplineerd en onderweg werden marsliederen gezongen. Enkele prille Paalse dertigers spraken toentertijd met mekaar af om samen aan zo’n tochten deel te nemen. Wat later vonden zij de tijd rijp om zélf ook een wandeltocht te organiseren én om een club op te richten. In augustus 1972 zag Wandelend Paal zo het levenslicht".
• Hoe zag de eerste wandelactiviteit eruit?
De eerste wandeltocht, de Internationale Tocht, kan eigenlijk best de vergelijking met een huidige wandeltocht doorstaan. Het parcours werd aangeduid met papieren pijlen. Die pijlen werden toen gemaakt van gerecupereerde ponskaarten (wie kent dit nog !?) die in een punt werd gesneden. Op het wegdek werden met een verfborstel pijltjes getekend. Hiervoor gebruikte men vloeibaar gemaakte kalk. Vieze boel, maar wel efficiënt. Om aan te geven dat een pad niet mocht gebruikt worden, werd dit “afgezet” met een streep … confetti ! Splitsingen en andere parcoursaanduidingen werden met dikke viltstift op een stuk karton getekend. In die begindagen was een organisatie geslaagd wanneer er een paar honderd wandelaars kwamen opdagen. Na afloop was er een plechtige prijsuitreiking, met bekers en medailles voor de best vertegenwoordigde groepen. Dit gebruik werd nog heel lang meegedragen en verdween eigenlijk pas enkele jaren geleden.
• Organiseren jullie vaak wandeltochten?
Met onze club organiseren we momenteel acht tochten op jaarbasis. Op 11 november is er dan nog onze clubwandeling, die openstaat voor onze eigen leden en voor wandelaars die zich op die dag willen aansluiten bij onze club. Alleen in de maanden juni, augustus, september en december organiseren we geen eigen tochten. Verder gaan we er geregeld met de bus op uit om deel te nemen aan tochten van andere clubs. Die uitstappen situeren zich zowel in Vlaanderen, Wallonië als in Nederland. Tevens organiseren we een negendaagse wandelreis die dit jaar doorging in het Stubaital (Tirol). Eind april wandelden we een lang weekend in en om Den Haag. Verder krijgen onze leden, via het clubblad, bons waarmee ze gratis kunnen deelnemen aan tochten (Wandelen Zonder Betalen – WZB). In de wintermaanden zijn er dan onze WAW-tochten : Winters Avontuurlijk Wandelen. We wandelen dan in groep over een zelf uitgezocht parcours van om en bij de 25 km. Niet zelden gaan we dan met een groep van 40 tot 50 wandelaars op stap. Hoogtepunt van deze WAW-tochten is onze jaarlijkse avondwandeling, die we ergens in de Kerstvakantie organiseren. Tot slot is er ons ledenfeest dat we traditioneel organiseren op de laatste zaterdag van maart. Tellen we dit alles op, dan kunnen onze clubleden zowat zestig dagen per jaar deelnemen aan een clubactiviteit !
• Wat is jullie topwandeltocht?
Onze Internationale Tocht, die we dit jaar in oktober voor de 50ste keer organiseren, is onze Bonustocht en is zo onze speerpuntorganisatie. In “de gouden jaren” van de wandelsport (begin de jaren 2000) namen hieraan niet zelden meer dan 3 000 wandelaars deel. Met deze tocht starten we nog steeds vanuit de Paalse Sint Paulus Parochiezaal. Verder zijn er nog onze Sint Baafstocht (Eversel, deelgemeente van Heusden-Zolder) en de Diestse Mariëndaaltocht, allebei zondagstochten die heel wat wandelaars aantrekken. Tot slot zijn er nog onze drie weektochten (januari, februari en november) die door de jaren zijn uitgegroeid tot heuse klassiekers in het aanbod van de weekwandelingen.
• Hoeveel leden telt Wandelend Paal?
Na een lichte terugval tijdens de twee jaar durende coronacrisis, stijgt het ledenaantal momenteel weer gestaag en tellen we zo momenteel 621 clubleden.
• Hoe is dat aantal geëvolueerd doorheen de jaren?
In de beginjaren steeg het aantal leden slechts licht, tot in de jaren ’80 er een exponentiële groei kwam. Na goed tien jaar schonk Wandelend Paal het leven aan een eerste dochter : door de leden van het nabije Genebos, binnen onze club, werd Wandelclub Blijf Jong Genebos opgericht. Meteen daalde het aantal leden fiks. Het georganiseerd wandelen zat echter danig in de lift en binnen korte tijd steeg het ledenaantal weer boven de 500. Toen was de tijd rijp voor een tweede club die zich vormde binnen de schoot van onze moederclub. Horizon Donk zag zo het levenslicht. Met beide clubs bleef er door de jaren heen een sterke band bestaan. Nadat Horizon Donk op eigen benen was gaan staan, kreeg het ledenaantal weer een fikse tik. Toch ging het aantal leden daarna weer sterk stijgen en net voor corona piekten we zelfs naar 725 leden.
• Wie zijn de leden? Vooral oudere mensen? Of toch ook jongeren en gezinnen? Het lijkt me logisch dat een club die 50 jaar bestaat heel wat leden telt die reeds jaren lid zijn van de vereniging en zo ook de leeftijd meedragen. Aan het eind van een werkingsjaar zijn er dan ook steeds wat (oudere) leden die, gezien de fysieke beperkingen, afhaken. Echter, hun plaats wordt dan weer ingenomen door de instroom van jongere elementen. Tevens merken we dat de kinderen en kleinkinderen van leden van de eerste generatie, de weg naar onze club blijken te vinden. Binnen ons ledenbestand merken we dus een gezonde mix van oudere en jongere leden. Die instroom van jongere leden heeft ook te maken met ons blijvend engagement in het aanbod van langere afstanden. Jongeren zoeken uitdagingen, en die kunnen ze bij Wandelend Paal zeker vinden ! Ieder jaar organiseren we liefst 5 tochten van 42 of 50 km ! Ook onze WAW-tochten spreken een jonger publiek aan.
• Wat maakt jullie club zo bijzonder?
Bijzonder aan onze club is dat onze leden zich niet alleen situeren in Beringen, maar dat we ook leden tellen in Heusden-Zolder, Tessenderlo, Halen, Herk-De-Stad, Diest, Scherpenheuvel-Zichem, Lummen, Laakdal … Verder kunnen we er prat op gaan dat we al onze organisaties steeds tot in de puntjes willen verzorgen : een steeds wisselend parcours, een legertje parkeerwachters, voldoende helpers in de zalen, een onberispelijke service … Zonder aan “eigenstoef” te doen, durven we stellen dat WSV Wandelend Paal vzw een “sterk merk” mag genoemd worden.
• Wie zit er al het langst in de club?
Zonder twijfel zijn dat onze ondervoorzitter en zijn vrouw. Louis en Marie-Louise stonden 50 jaar geleden mee aan de wieg van WSV Wandelend Paal en maken tot op vandaag nog steeds deel uit van de bestuursploeg. Niettegenstaande hun leeftijd (85+ !) zijn ze ook vandaag nog steeds onmisbaar bij onze organisaties !
• Wat waren de hoogtepunten van jullie club de afgelopen 50 jaar?
Hoogtepunten zijn er héél wat ! Zo organiseerden we reeds tweemaal de Nationale Wandeldag. In 2002 was dat samen met burenclub Vos Schaffen. We haalden toen een score van meer dan 8 000 deelnemers. In 2012 deden we het in Eversel nog eens over en waren er bijna 6 000 wandelaars. Verder mochten we ook tweemaal de Limburgse provinciale wandeldag. Maar ook onze jaarlijkse clubvakanties en de wandelweekends groeiden telkens weer uit tot hoogtepunten.
• Hoe hebben jullie de club 50 jaar lang overeind gehouden?
Een club wordt gedragen door een gedreven bestuur en dat is er de voorbije 50 jaar steeds geweest. Maar dé sterkte van een club bestaat toch vooral uit die ruime schare onbaatzuchtige helpers, die er steeds weer een erezaak van maken om een organisatie van hun club naar dat hoge niveau te tillen, waarvoor WSV Wandelend Paal bekend staat. Deel uit maken van die ploeg, geeft onze helpers dan ook een erg warm “club-gevoel”.
• Hoe is jullie club omgegaan met corona (door de lockdowns mochten er geen activiteiten meer georganiseerd worden)?
Als één van de eerste clubs (misschien wel de allereerste …?) gingen we al snel na het uitbreken van het virus aan de slag met het aanbieden van vaste wandeltrajecten. We noemden die “CoronaRingen”. Vanuit een centrale startplaats zorgden we voor bepijlde trajecten van 4 tot 30 km. De pijlen bleven drie tot vier weken hangen. In totaal organiseerden we zo liefst 13 CoronaRingen. Waren het in het begin vooral onze eigen leden die gebruik maakten van die vaste trajecten, dan zagen we al snel dat ook leden van andere clubs dankbaar gebruik maakten van ons initiatief. Door deze CoronaRingen maakten heel wat niet-wandelaars kennis met het “georganiseerd wandelen” en een aantal van die wandelaars sloten zich zo aan bij onze club. Zeker is dat onze leden dit initiatief zeer hebben gesmaakt en dat de binding met de club ook in deze moeilijke coronatijden, steeds is blijven bestaan.
• Hebben jullie nog een leuke anekdote, iets wat jullie als club altijd zal bijblijven?
De 50-jarige geschiedenis van WSV Wandelend Paal is zeker doorspekt met anekdotes, de ene al iets plezanter dan de andere. Eén feit springt er zeker uit, zij het dat het toch wel wat naar was. In 1994 mochten we de Limburgse Wandeldag organiseren. Om de verwachte volkstoeloop op te vangen, werd er naast de startzaal een grote feesttent opgebouwd. De dagen vóór de organisatie was het heerlijk lenteweer. De dag zelf, eind maart was het, trok een zware storm over ons land. Toen die in de namiddag over Paal trok, konden we maar net de wandelaars verwittigen om de tent te verlaten. Met man en macht werd gewerkt om het tentzeil tijdig neer te laten. In geen tijd waren álle wandelaars weg, naar huis. Bleven achter : de vele helpers en bergen belegde broodjes en taart. Wat een hoogdag voor onze club én voor onze penningmeester had moeten worden, werd een financieel debacle dat ons bijna deed overkop gaan …(Jean Beerten)