Afgelopen weekend stonden de laatste klanten aan te schuiven bij restaurant Vangelis in Meldert. Dertig jaar lang stonden mama Helena en papa Vangelis in de keuken om hun klanten te verwennen met huisgemaakte Griekse gerechten en dat werd gesmaakt tot ver buiten Meldert. Het werd zaterdagavond een emotioneel afscheid want veel klanten werden in die dertig jaar goede vrienden. De deuren gingen dicht met enkele symbolische foto's die de kinderen maakten. Een traantje werd weggepinkt. Ook voor de drie dochters, Dina, Despina, Georgia, kleindochter Eleni en kleinzoon Viggo was het een emotionele laatste dag in het restaurant. Zij blikken dankbaar terug op het parcours dat hun (groot)ouders hebben afgelegd.
"De droom om het Grieks tafelen tot in Meldert te brengen, werd niet zomaar werkelijkheid. Er gingen heel wat jaren hard labeur aan vooraf, maar ook het grote avontuur om naar het onbekende België te verhuizen. Voor Helena was het zeker spannend om als 7-jarige een indrukwekkende boottocht te maken en een nieuw leven in Beringen te beginnen. Voor Vangelis was het evenzeer een heuse uitdaging om op z'n 23ste voor de eerste keer zijn land te verlaten, een job uit te voeren in de mijn van Beringen met collega's en chefs die elkaars taal niet kenden", vertellen de kinderen.
Maar het koppel zette voort, vond steun bij familie, vrienden en buren en uiteindelijk bij mekaar.
"De liefde voor de horeca was er altijd en het ondernemerschap zat onze ouders in het bloed, waardoor ze al vroeg met hun eerste eigen zaak in Beringen-Mijn konden starten. En als ze dan toch al half Europa hadden doorkruist, dan begrijp je vast wel dat de trip van Beringen naar Antwerpen een makkie was. En hoewel ze er naar eigen zeggen graag hebben gewerkt in die grote stad, keerden ze uiteindelijk terug naar Beringen. Daar waar ze zich toch het meest welkom voelden, waar Vangelis zijn kaartje kon leggen en Helena de hoop bleef koesteren om opnieuw een eigen zaak te starten".
Tot slot werd een plek in Meldert, aan de Zwarte Ring, gevonden om hun droomzaak in te richten.
"In 1993 was het dan zover, met ons oud genoeg, om ons steentje aan dit succes bij te dragen. Een intense periode, waar we veel hebben mogen leren en beleven. De grootste les die onze ouders ons heeft geleerd is dat wilskracht het grootste instrument tot succes is. En succes, dat hadden ze zeker, omdat ze deden wat ze graag deden en waar ze in uitblonken, maar ook om ons alle mogelijkheden te geven om ons pad te bewandelen, ons eigen leven in te kleuren zoals we dit zelf wilden. En we zijn blij dat dit verhaal is doorgesijpeld naar de volgende generatie, want ook de twee kleinkinderen, waar ons ma en onze pa zo fier op zijn, zullen ongetwijfeld aan hun weg timmeren met dezelfde goesting en passie als die van 'giagia' en 'papou'", blikken de drie dochters heel fier terug.
Wij wensen Helena en Vangelis nog heel veel plezante pensioenjaren.