Lydia van der Heyden uit Beverlo schrijft graag teksten en gedichten in haar lokaal dialect. Ook zij vindt vandaag inspiratie in het coronavirus:
Hie zitte we nei al wéke lank te goape in os kot,
Noewet gedoecht da’k da nog oewt za meemoake begot.
We zitte mee e virus da komt vanne Chineze,
Allée da hem ig euvertijd toch inne gazet geleze.
Op kurten tijd is die miserie hiejel de wereld rond,
Joa seg merci eh China, ‘t wàs hie nei zjust gezond!
Cafées en restoroans moeste iniejens hun deure sluite,
En sins den dettiende maart meuge we ok nemieje buite!
We moette afstand haawe, nen onderhalve meter,
Precies of iederiejen hed luize, messchien was da wel beter...
Buro’s, fabrikke en kwafeuze, kliejerewinkels, zelfs de kerk,
Wie ge ok ma kunt bedenke, ze zitte allemoal zonder werk.
Noa de winkel meugde wel, de Colruyt, Spar of den Delheis,
Ma goa nie oppe bankske zitte want dan hedde prijs!
De flikke moete kontrolere: wa mag nie en wa mag wel,
Alliejen het gedàcht da ge iet verkiejerd doet bezurgt ne mins al kiekevel.
De Bommas en de Bompas die zien nog ’t miejeste af,
Da de kleinkindere nie meuge kome is vur hun een straf!
Ma het is echt nie vur niks al die opgedronge wette,
Zoewe pakke ze het virus oan, gewoewn de kurte mette!
Hoeveul minse datter doewed goan da deir ig echt nie zenge,
Ma as ge de berichte huujert ist om slecht niefs te brenge!
De minskes die in’t rusthuis zitte moet ig echt bewondere,
Ze krijge gin bezuuk nemieje en moete zich afzondere.
Miejer dan de helft van dees ginneroatie zal ’t nie overleve,
Toch meugde ze nie goan bezuuke loat stoan ne knuffel geve!
Sjapoo doktore en verpleegsters die zoe hed moete werke,
Hun eige leve goan riskeren om de troepe te versterke!
Ze verdiene da aplaus, ma eigelek nog veul miejer,
Gift ze dus ma allemoal het grutste tiejeken van de iejer!
Want in’t rusthuis, thuisverpleging of in al die klinikke,
Ze doen euveral al wa ze kunne vur al die duzende zikke.
Ig vroag mig alle doage af hoe lank da nog goat dure,
Kunne we da virus nie gewoewen trug noa China sture?
Dieje Marc Vanranst dieje meuge ze ok wel een medallie geve,
Hoe dikwels legt dieje mins nie uit hoe we kunne overleve.
Toch zen er nog alted minse die het presies nie wille snappe,
En noa de winkel goan om mee iemand stoan te klappe.
Joajoa ig weet het wel, da binne zitte goat vervele,
Ma moete doarom mee ander minses leve beginne spele?
in mei goan schole wir trug ope, ig haaf men hét al vast,
we beginne van veur af oan as er nie wunt opgepast!
De regering probeert wekeleks de strenge wette te versoepele,
Ma het trekt eigelek op nie veul, ze kunne beter op goan hoepe le.
’t Zal noewet nemieje hetzellefste zen, denk d’a we nog goan janke,
Terwijl we os allemoal afvroage: woa hemme we da oan te danke?