Vijf uur deze ochtend.
Rudy heeft al een hele oven taarten gebakken, een eerste lading brood en pistolets komt ook al uit de oven. De heerlijke warme geur van vers brood komt me tegemoet. Ondertussen wordt deeg gekneed voor luchtig Frans brood. Met de glimlach rolt Rudy het witte deeg tussen zijn slanke handen. Van kinds af aan is hij in de bakkersstiel gerold. Vandaag is het zijn laatste nacht. Morgen zal de deur van Bakkerij Rudy in Beringen-Mijn dichtblijven.
Om 6u komt zus Martine vrolijk binnen. Bestellingen worden klaargezet, taarten afgewerkt, de winkelrekken gevuld. Om 8u stipt draait de rolluik van bakkerij Rudy langzaam en piepend omhoog. Klanten staan al even voor de deur te wachten. Martine en Gerda helpen met de glimlach de eerste klanten.
Op pensioen?
Dat is te zien aan de versierde winkel. Rudy en zijn zussen Martine en Gerda trekken een streep achter een stukje bakkerijgeschiedenis in Beringen. Rudy is de laatste telg van de bekende
‘boer Reynders’ uit Paal.
Grootvader leerde de stiel aan zijn kinderen en kleinkinderen.
“Mijn vader Raymond en zijn twee broers waren allemaal bakkers.
Pa begon in 1950 bakkerij in Beringen-Mijn, eerst in de Havenlaan, later hier aan de Beverlosesteenweg in Beringen-Mijn. Samen met ma (Elvire Frederix) bouwde hij de zaak uit. Ik volgde de bakkerijschool in Brussel en zo kon ik dan in de voetsporen van pa treden”.
Het noodslot slaat echter toe in de familie. Pa overlijdt onverwacht op 3 april 1966, de familie steekt solidair een handje toe. Elvire hertrouwt later met Fons De Swarte en bouwt de bakkerszaak verder uit. In de jaren tachtig komt Rudy aan het roer, de zussen zorgen voor de winkel en dat meer dan veertig jaar lang.
En tijden veranderen, smaken ook.
“Vandaag wordt er veel minder taart gegeten. Als het vroeger kermis was, dan werden er heel veel Limburgse vlaaien gebakken. Sommige gezinnen bestelden wel tien taarten. Pruimen, kroenselen of rabarbertaarten worden niet meer gevraagd. Aardbeitaart, krieken en smurfentaart, dat zijn de toppers nu. We waren ook gekend voor onze tarte maison, een taart met krieken, slagroom en nootjes. De jongere generatie eet meer koeken in de plaats van taarten”.
Opvolging is er niet in de familie. Rudy heeft geen kinderen. Maar hij hoopt nog dat iemand de zaak overneemt.
“Het is een mooi beroep, nachtwerk is er uiteraard bij maar dankzij de moderne technieken technieken is het toch veel beter dan vroeger. Het werk is ook een stuk lichter geworden”.
8u30. Rudy zijn taak zit er zo goed als op, nog wat opruimen straks , maar er is vandaag ook tijd om te praten met de klanten. En die klanten spreken hun waardering uit voor de familie Reynders en hun harde werk al die jaren. Sommige klanten hebben een cadeautje bij. Een traantje vloeit..
Afscheid nemen is nooit fijn. “Maar iedereen verdient een pensioen”, zegt een klant.
En dat is zo. Beringen-Mijn moet vanaf morgen een warme bakker missen. (Hans Put)
Bekijk ook een videoverslag op onze Facebookpagina.