Een oorlog slaat diepe wonden die slechts heel langzaam of soms zelfs niet genezen. Ik herinner me dat mijn ouders in 1970 op vakantie gingen in het Duitse Cochem, een onschuldig uitstapje met het gezin en wat vrienden, leek het mij als kind. Maar niet iedereen vond dit een goed idee. Onze buurvrouw, een kranig oud dametje vond het ronduit schandalig dat we in Duitsland op vakantie gingen. Zij had immers al twee wereldoorlogen meegemaakt en dat was ze nog niet vergeten. Zo is blijkbaar ook de zogenaamde schooloorlog in Tervant anno 1976 nog niet vergeten en verteerd. Ik herinner me 1976 als een zeer hete zomer maar van een schooloorlog had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, tot afgelopen maandag. Raadslid Anne Wouters-Cuypers (CD&V) stemde tot ieders verbazing tegen de principiële goedkeuring van de Cyriel Brockmansstraat in Tervant. Het is hoogst uitzonderlijk dat iemand tegen haar eigen partij stemt. Volgens Anne ligt Cyriel Brockmans aan de basis van de sluiting van de school van Tervant, net de plaats waar nu een straat naar de voormalig directeur en bibliothecaris wordt genoemd. (Lees hier het verslag van de gemeenteraad) Een oude wonde die blijkbaar nog niet genezen is. We kregen hierover verschillende opmerkingen en mails. Tijd om ons licht op te steken bij een aantal mensen die het destijds van dichtbij meemaakten. Willy Brockmans, zoon van Cyriel en zelf onderwijzer in Tervant (en later in Beringen-Mijn) vertelt een ander verhaal. “Om een betrekking te redden in de meisjesschool werd het 1ste studiejaar jongens voor 1 jaar overgeheveld naar de meisjesschool. Dat werd goedgekeurd voor 1 schooljaar. De meisjesschool weigerde na dat jaar echter om het eerste studiejaar terug te geven aan de jongens, wat op termijn het einde zou betekenen van de jongensschool Zo is het conflict ontstaan en werd het een scholenoorlog met alleen maar verliezers. De scholen komen voor een noodgedwongen fusie te staan. De jongens- en meisjesschool worden 1 school met 1 schoolhoofd: Eveline Engelen. Mijn vader, die op een paar jaren van zijn pensionering verwijderd was, bleef in dienst. De relatie tussen de vrouwelijke leerkrachten en hun mannelijke collega’s bleef gespannen. Het oudercomité deed een inspanning om de sfeer te verbeteren en riep de leerkrachten samen ten huize van A.Convents waar door alle aanwezigen, zowel leerkrachten als ouders werd beslist om over te gaan tot een solidaire samenwerking, teneinde het voortbestaan van de school te garanderen. ’s Anderendaags ’s morgens deelden de directrice en een gedeelte van haar vrouwelijke leerkrachten mee dat zij het akkoord naast zich neerlegden. De ouders konden dit niet pruimen en op 1 oktober waren er minder dan 50 kinderen aanwezig zodat de school werd opgeheven wegens rationalisatiemaatregelen van toenmalig Minister van Onderwijs Decroo. Wie onze pa ook maar een beetje gekend heeft, weet dat hij nooit iets zou zeggen of doen om de school van Tervant te schaden. Waarom zou hij trouwens zijn eigen job en die van zijn zoon en schoondochter en zijn vriend Jan, op het spel zetten?” zegt Willy Brockmans.
Voormalig directeur Julien Huygens van de jongensschool in Paal, herinnert het zich zo: "Cyriel was schoolhoofd aan de jongensschool, de oudste kandidaat in ouderdom en dienstjaren. Zijn nicht Eveline Engelen was schoolhoofd aan de meisjesschool. Cyriel zou na enkele jaren op pensioen gaan en dan zou zijn nicht hem kunnen opvolgen. De toenmalige pastoor wist het natuurlijk beter en de nicht werd aangesteld als schoolhoofd. De school is toen op een paar jaren volledig leeg gelopen. Heeft Cyriel daar daadwerkelijk een rol in gespeeld of wat zijn de juiste oorzaken van de leegloop van de scholen, dat weet ik niet. Ik weet wel dat onze schoolbus ook op Tervant is beginnen rijden om de kinderen naar de scholen van Paal te brengen", zegt Huygens.  Maria Theunis, destijds lid van het oudercomité in Tervant, reageerde op ons artikel. "Ik was destijds lid van het oudercomité dat pas was opgericht. Bij de fusie werd er door het nieuwe oudercomité voorgesteld om de kleuters naar de jongensschool te verhuizen en de jongens en meisjes dan samen onder te brengen op de locatie van de meisjesschool. Met het oudercomité waren we bereid om zelf de werken te doen: schilderen, verhuizen kortom de hele kleuterschool klaar te maken. Maar de directrice zag dit ook niet zitten en zei letterlijk dat we de jongensschool moesten laten vallen. Ze besefte blijkbaar niet dat ze hiermee de hele school hypothekeerde. Het comité heeft hierop afgehaakt en veel ouders wilden met de scholenruzie niets meer te maken hebben en begonnen hun kinderen naar andere scholen te sturen. Nooit of nimmer heeft Cyriel opgeroepen om naar Paal of elders te gaan, tot ieders groot verdriet, ook van Cyriel, is de school gevallen. De straatnaam is terecht want Cyriel was een prachtige leraar, gaf gratis bijles aan de kinderen en probeerde de ouders altijd te overtuigen, om de kinderen, die goed leerden, verder te laten studeren. Als bibliothecaris hielp hij hun met hun eindwerk en ging daarvoor zelfs op eigen kosten ontelbare keren info halen in de bib en het archief te Hasselt. Als bibliothecaris heeft hij de Tervantenaren leren lezen” aldus Maria. (Hans Put)