Minister voor Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedenbeleid Meryame Kitir bezocht deze ochtend basisschool Straf! in Beringen-Mijn. Ze kreeg eerst een rondleiding in de school door directrice Esther Elsen. Opvallend was dat Kitir tijdens het bezoek de mijnlamp van haar vader vasthield. Daarna kregen de kinderen ruim de tijd om vragen te stellen aan de minister want het was op vraag van de kinderen dat ze vandaag op bezoek kwam. Ze stuurden de minister immers een filmpje met de vraag om eens langs te komen. En op die vraag ging de minister graag in.
"Ik vind het belangrijk om die mijnlamp mee te dragen. Als je het verleden niet kent, kun je niet naar de toekomst kijken en kun je het heden niet goed begrijpen. Deze school is een mooi voorbeeld die het verleden met het heden mooi verbindt".
De kinderen hadden wat vraagjes voorbereid. Zo vertelde de minister haar verhaal dat ze als 18-jarig meisje van Marokkaanse afkomst moest gaan werken in de Ford-fabriek van Genk. Ze moest daar letterlijk en figuurlijk haar mannetje staan. Het overlijden van haar moeder op 2-jarige leeftijd maar vooral de dood van haar vader toen ze achttien was, had een grote impact op haar leven. Ze ging toen alleen wonen, niet zo evident voor een jonge vrouw van allochtone afkomst. Daarom gaf ze de kinderen de boodschap mee: gaat niet, bestaat niet!
"Mijn vader heeft een heel belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Als hij niet naar België gekomen was, dan was mijn leven heel anders verlopen. Als kind groeide ik wel op in twee culturen en dat begreep ik toen niet altijd even goed. Nu ik wat ouder ben, begrijp ik alles beter. Daarom ga ik graag een open gesprek aan met kinderen om te vertellen waar ik mee geworsteld heb. Die verschillende culturen zijn juist een verrijking. Het heeft mij gevormd tot wie ik ben".
Het meisje aan de band van Ford Genk werd opgemerkt door de vakbond en de politiek. Op haar 27ste stapte ze succesvol in de nationale politiek. Vandaag is ze vol overtuiging minister van Ontwikkelingssamenwerking.
"Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en dat als iedereen in de wereld het goed heeft, dat we daar allemaal beter van worden. Het vergt tijd om de mensen dat te vertellen maar als mensen hun leven in eigen handen kunnen nemen, moeten ze niet vluchten, als je zorgt dat er eerlijke kansen komen in de wereld, een eerlijke herverdeling, dan kunnen we de armoede in de wereld uitroeien. En dat geeft meer kansen voor iedereen, en daar wordt uiteindelijk iedereen beter van. Mensen zeggen vaak: het is een druppel op een hete plaat, maar veel druppels maken een rivier en op een bepaald moment wordt dat een zee".