De derde kandidaat voor de Beringse cultuurrijs die we voorstellen is Koen Snyers. Hij is dichter en woont nu in Korspel. Taal is al vanaf zijn jeugd zijn ‘ding’ geweest.
“Schrijven heb ik altijd wel gedaan. Ik ben in een ver verleden nog freelance sportjournalist geweest. Zes jaar geleden richtte ik in bijberoep Zeghetmettekst op, een eigen tekstbureau. Dat heb ik nu omgevormd tot een uitgeverij. Ik ben pas drie jaar en half geleden begonnen met het schrijven van gedichten. Eerst haiku’s, daarna puntdichten en zo groeide het tot langere gedichten en prozagedichten”, vertelt Koen.
Waarom start je een eigen uitgeverij?
"Sinds ik zelf poëtische teksten schrijf, voel ik minder de behoefte om zakelijke teksten in opdracht te schrijven. Bovendien merk ik dat er wel wat schrijf- en dichttalent is waar bij grote uitgeverijen geen plaats voor is. Voor mezelf was het al vlug een uitgemaakte zaak dat ik mijn dichtbundels vanuit een eigen uitgeverij wou uitgeven. Die expertise wil ik nu doorgeven, door ook dichtbundels van anderen uit te geven. Begin volgend jaar komen er al twee bundels uit van collega-dichters."
Wat is je hoofdberoep?
"Ik werk op de dienst Kaarten en Cijfers van de provincie Limburg. Wij brengen de situatie in Limburgse gemeenten in kaart aan de hand van cijfers en statistieken over de bevolking, de arbeidsmarkt, wonen, armoede, onderwijs, klimaat, ... Daarmee ondersteunen we de lokale besturen. Ik ben er de laatste jaren vooral verantwoordelijk voor het redactionele werk, het duiden van de cijfers met teksten."
Zijn er bepaalde thema’s in je poëziewerk?
"Thema's liggen overal voor het grijpen: in het leven van alledag, maar ook in de grote wereld. Ik probeer vooral een sfeer en een gevoel op te roepen met mijn gedichten. Welk gevoel en welke sfeer ik oproep, dat kan en mag voor elke lezer of toehoorder anders zijn. Wat ikzelf als schrijver bedoel met een gedicht, doet niet terzake. Wat de lezer eruit kan halen, dat is wat telt."
Welk soort poëzie schrijf je?
"Poëzie moet volgens mij toegankelijk zijn, zonder te vervallen in rijmelarij of banaliteit. Ik probeer dus toegankelijke poëzie te schrijven, maar wel met een bepaalde gelaagdheid: wat er staat, is vaak een metafoor voor iets achterliggends."
En dan is er nu je eerste dichtbundel?
“Mijn bundel 'Onderweg naar hier en later' is meer dan een verzameling van losse gedichten. Je kan elk gedicht apart lezen, maar er zitten meerdere rode draden in. De bundel leest als een poëtisch verhaal met miniatuurschetsen en toevallige ontmoetingen. Als lezer waan je je onderweg in het leven van alledag, met sprongen in tijd, ruimte en hoofd. Hoewel ik een heel andere schrijfstijl heb, was de bundel 'Wij zijn evenwijdig' van Maud Vanhauwaert wel inspirerend om voor het concept van één poëtisch verhaal te kiezen. De bundel wordt officieel voorgesteld in de bib van Beringen op 22 december om 20u. Iedereen is welkom, maar graag wel vooraf inschrijven via infozeghetmettekst.be”, lacht Koen.
Je wit poëzie ook meer uitdragen?
“Ja, met poëzie kan zoveel meer gebeuren, door het te verbinden met andere belevingen en andere kunstvormen. Zo organiseer ik vanaf januari In Hasselt Zeghetmettekst als open podium voor woord met een streep muziek. In Beringen komen er binnenkort wellicht ook poëtische ontbijtwandelingen."
Wat dacht je toen je hoorde dat je genomineerd was voor de cultuurprijs?
“Ik was heel verrast, maar tegelijk ook blij met de erkenning. De andere genomineerden hebben wel allemaal een veel langere staat van dienst, dus ik verwacht helemaal niet dat ik de prijs win", besluit Koen.