Wil jij een collega worden van Dirk Baptist? Dan is het nu het moment om net als Dirk brandweervrijwilliger te worden. Hij doet zijn verhaal deze maand op de website van brandweerzone Zuid-West Limburg: Dirk combineert zijn hoofdjob als brandweerman op de luchtmachtbasis van Kleine-Brogel met zijn engagement als brandweervrijwilliger.
“Mijn verhaal bij de brandweer van Beringen begint ergens eind jaren ’90, begin 2000… Ik ben eerder toevallig brandweerman op het vliegveld van Kleine-Brogel geworden. Eigenlijk startte ik als soldaat in de kazerne Saffraanberg in Brustem. Niet lang daarna riepen me ze op als onderofficier en belandde ik bij de militaire brandweer. Ondertussen kwam ik in het café van mijn ouders in Paal vaak volk van de brandweer tegen. Die overtuigden me om mee te doen met de examens voor brandweer Beringen.”
Federaal geschiktheidsattest
Sinds de brandweerhervorming van 2015 zijn het niet meer de steden en de gemeenten die de ingangsproeven om bij de brandweer te werken, organiseren. Nu doet dat de brandweer zelf. Dirk legt uit: “Eerst moet je dat federale geschiktheidsattest (FGA) behalen, via de provinciale brandweerscholen. Aanmelden hiervoor kan je via de website ikwordbrandweer.be. Met dat FGA in de hand kan je dan solliciteren bij de hulpverleningszone van je keuze. Vacatures vind je ook op die website terug. De vacatures van post Beringen staan ook op onze website: www.zuidwestlimburg.be . Word je geselecteerd, dan start je je brandweeropleiding in avondonderwijs.”
Voor Dirk vormt zijn inzet als vrijwilliger een fijne aanvulling op zijn hoofdjob. “Het één sluit mooi aan bij het ander: bij defensie heb ik een leidinggevende functie als adjudant, bij post Beringen ben ik gewoon één van de tientallen brandweerlieden. Bovendien kan ik het combineren met de zorg voor mijn zoontje. Een voordeel van de zonevorming binnen de brandweer is ook dat ik in verschillende brandweerposten van onze hulpverleningszone kan mee oefenen, als de data in mijn eigen post me niet goed uitkomen.”
Ook al is hij wel wat gewoon, toch pompt de adrenaline nog altijd door zijn lijf als die bieper afgaat. “Bang ben ik dan niet, maar het is telkens wel weer spannend: spannend om snel maar veilig in de kazerne te geraken, om snel je interventiepak aan te doen en in de vrachtwagen te duiken, om dan snel te vertrekken naar de interventie… Ook wat ik daar dan te zien krijg, valt meestal wel mee. Ik bedoel: de meeste interventies zijn gelukkig zonder slachtoffers. En het aantal branden is ook veel lager dan de meeste mensen denken, zo’n 8% van onze interventies.”
Samenhorigheid
En valt de interventie dan toch wel eens zwaar, dan staat daar een heel opvangnet klaar in de kazerne. “Ja, de brandweer, dat is toch een tweede familie. Die samenhorigheid is uniek. Het zijn allemaal vrienden geworden. En elke oefening of opleiding blijft boeiend. We dagen mekaar uit, we motiveren mekaar. Train as you fight, zeggen ze, en dat geldt ook bij de brandweer. De financiële vergoeding die je krijgt is een mooie surplus maar zeker geen drijfveer. Dat blijft toch nog altijd mensen kunnen helpen samen met je collega’s!”