Van 27 januari was het geleden dat Stal nog eens een wedstrijd met lege handen besloot. Op het veld van Racing Peer gebeurde dat dan toch. En de nederlaag was niet bediscussieerbaar. Op alle vlakken lagen de bezoekers onder. De eerste kans van de wedstrijd was nochtans voor Stal. In de 5de minuut rende Sander Tips op rechts alleen op doelman Opdebeek af, maar besloot met een schot in het zijnet. Maar de tweede kans was voor de thuisploeg en die kans was meteen raak. De bal werd vanop rechts voor doel gegooid, teruggekopt tot voor de voet van Bollen, die niet aarzelde en de bal ineens binnenschoot. De thuisploeg trok het spel nu naar zich toe en in de 36ste minuut werd het dan ook 2-0 toen iedereen van Stal zich in de luren liet leggen en Gielen van dichtbij de bal tegen de netten legde. Voor de rust kwam er nog welgeteld 1 kans voor de bezoekers, toen een hoekschop van Nick Vanzeir op het hoofd van Hans Hermans geschilderd werd, maar de snoeiharde kopbal van de rijzige middenvelder tegen de paal uiteenspatte. Bij de aanvang van de tweede helft viel er een grote kans te noteren voor Furkan Ozturk, maar hij kreeg de bal niet tegen de netten. Blijkbaar sloop er dan een zekere gelatenheid in de hoofden bij Stal. De rest van de wedstrijd werd een kat-en-muis spelletje. Met de sterke wind op kop geraakte men nog nauwelijks op de Peerse helft. Als het in de eerste helft al niet goed was, ging het nu van kwaad naar erger. Een festival van slechte voorzetten, een massa terugspeelballen naar de eigen keeper, het onvermogen om nog een fatsoenlijke aanval in mekaar te boksen, het waren kenmerken van een wedstrijd waarin het voor geen meter liep voor de bezoekers. In de 65ste minuut haalde Jonas Michels nog een bal van de doellijn en vijf minuten later kon doelman Soner Aliostaoglu een zwaar afstandsschot van onder de deklat punchen. De score had gerust nog kunnen oplopen, maar dat gebeurde niet. Zo sleepte de match zich naar het einde en kreeg Racing Peer terecht de drie punten toegekend. (Jean Vanhees)