Op bezoek bij Standard Elen poogde Stal sport het effect van de trainerswissel in puntengewin om te zetten. De wedstrijd startte met een lange studieronde en zo duurde het tot de 17 de minuut eer er iets wat op een doelkans leek in mekaar geknutseld werd. Het was de thuisploeg die in het zijnet besloot. Enkele minuten later kreeg ook Stal een kans, maar die ging eveneens naast. Voor de rest was er veel inzet aan beide zijden en hield Stal gelijke tred met de thuisploeg, die toch heel wat hoger in de klassering geposteerd staat. De brilscore aan de rust was dus logisch en de Stalaanhang kreeg hoop voor de tweede helft omdat de bezoekers de tweede helft mochten spelen met de strakke wind in de rug. Maar onmiddellijk werden zij met een beter spelend Elen geconfronteerd, dat ook meteen scoorde via Lamberigts, na een snelle uitbraak op rechts. De thuisploeg speelde nu in een zetel en ving de tegenaanvallen van Stal gemakkelijk op. De Stalse trainer Peremans gooide nog al zijn invallers in de strijd, maar scoren lukte niet ondanks een grote kans voor Hans Hermans, die echter fraai door de thuisdoelman werd gepareerd. Zo hobbelde de match naar het einde en ging Stal opnieuw met lege handen naar huis, terwijl het misschien toch wel op een puntendeling mocht aanspraak maken. Maar als je een doelpunt incasseert, moet je zelf ook scoren om de punten te delen en dat gebeurde vandaag (weer) niet. (Jean Vanhees)