Onze begraafplaatsen worden de laatste jaren omgevormd tot parken waar mensen elkaar kunnen ontmoeten in het groen. Vorige eeuw sprak met nog van kerkhoven, vandaag spreekt men meer van begraafplaatsen omdat deze niet meer rond de kerk liggen maar meestal aan de rand of buiten de stad. De afgelopen dagen was het al druk op de verschillende begraafplaatsen in Beringen. Op 1 november worden traditioneel onze overledenen herdacht.
Vijftig jaar geleden werd haast iedereen begraven met een kist in de grond. Ondertussen zijn er veel meer mogelijkheden. In 1983 opende een eerste
columbarium op het kerkhof van Beringen-Mijn. Nu zijn er graven voor kisten en urnen, strooiweides, sterrenregisters en sterrenweides. Het nieuwste is de
natuurbegraafplaats.
Bij een natuurbegraving wordt het lichaam op een organische manier teruggegeven aan de aarde in de vorm van een biologisch afbreekbare urne. De natuurbegraafplaats is volledig anoniem, er mag dus geen enkele vorm van herkennings- of herdenkingsteken of van naamsvermelding geplaatst worden. Er kan wel een gegraveerd naamplaatje opgehangen worden in de herdenkingsboom.
In Paal is de eerste natuurbegraafplaats bijna klaar
(foto boven) De grondwerken en aanleg van de grafheuvel van de natuurbegraafplaats in Paal zijn afgerond.
In de komende weken zal er gestart worden met de aanleg van de verharde afscheidszone en de toegangsweg aan de Gelebergstraat (enkel te gebruiken door dienstvoertuigen, fietsers en voetgangers).
De Stad verwacht dat de natuurbegraafplek tegen het eind van dit jaar in dienst te kunnen nemen, al zal het tot volgend voorjaar duren alvorens de grassen en vaste planten er zullen groeien.
(Gust Ischen en Hans Put maakten nog meer sfeerfoto's op het kerkhof van Beringen en Paal)