Er zijn gisteren weer wat versoepelingen aangekondigd maar toch wordt de roep om terug naar een normaal leven te gaan groter en groter. De crisis duurt nu al een jaar en steeds meer en meer mensen vinden het moeilijk om de regels te blijven volgen. Gosha Rosinska-Peeters is één van de velen die hun stem laten horen in het steeds groter wordende debat. Gosha is gemeenteraadslid voor VOLUIT maar spreekt hier in persoonlijke naam.
"Ik ben voorstander van een doordachte versoepeling van de coronamaatregelen. Mits creatieve aanpak zijn er mogelijkheden, zeker met het zachte lenteweer in het vooruitzicht. Naar mijn gevoel wegen de maatschappelijke offers die we op dit moment brengen en hun randschade zwaarder dan hun voordelen. Bovendien dreigen de eenzijdig, autoritair afgekondigde maatregelen alsmaar minder nageleefd te worden. We kunnen er nauwelijks omheen: er is een voelbare kloof tussen het door de nationale televisie gepromote discours en de sfeer in menig woonkamer.
Zo is de bekentenis van Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet van vorige week, dat zijn menselijke limiet om de regels te respecteren stilaan bereikt is en waardoor hij weleens tegen die regels zondigt, door de brede publieke opinie op begrip onthaald. Dit in schril contrast met de strenge, moralistische reactie in de nationale praatprogramma’s. Dit precedent maakt pijnlijk duidelijk hoe hoog de nood is aan een breed maatschappelijk debat dat moet uitmaken wat wij als samenleving prioritair vinden. Blijven we het door de virologen uitgestippelde discours, gericht op een zo laag mogelijk aantal besmettingen, volgen? We worden dagelijks geconfronteerd met hun cijfers en grafieken, gebaseerd op een aantal besmettingen, op een aantal opnames op intensieve zorg en de overlijdens. Dit met als doel om sense of urgency hoog te houden en ons aan te sporen tot solidariteit.
Maar hoort zo’n dagelijkse update over de Corona-cijfers niet te worden vervolledigd met de cijfers van vroegtijdige sterfgevallen door uitgestelde zorg en zelfdoding, en die van huiselijk geweld, armoede en verslaving, zodat we weten met wie nog allemaal we solidair moeten zijn? In Nederland is dit debat onlangs geopend door een viertal intensivisten . Men stelt er vast dat de maatregelen die verspreiding van het virus moeten voorkomen steeds een grotere tol eisen en dat de zwakkeren onder ons het grootste slachtoffer van zijn. De niet urgente zorg wordt uitgesteld waardoor mensen ook vroegtijdig sterven. Veel leerlingen in basis- en middelbare scholen lopen een serieuze leerachterstand op.
Voor veel ondernemers zullen de financiële steunpakketten niet volstaan om deze crisis te overleven. Het aantal mensen dat daardoor in armoede dreigt te belanden groeit. Met het algemeen gevoel van uitzichtloosheid en verlies van zingeving daarbovenop. Men beseft dat het kiezen tussen de strenge maatregelen met alle maatschappelijke gevolgen van dien, en het gedeeltelijk lossen van die maatregelen en accepteren dat er op de korte termijn meer mensen aan Covid-19 zullen overlijden, een duivels dilemma is. Door het opduiken van de steeds nieuwe mutaties groeit ook bij de Belgische burgers het besef dat het Corona-virus een blijvend fenomeen is. De daaruit voortvloeiende aaneenschakeling van lockdowns doet ons allen beseffen dat het geen haalbare optie is. In haar opiniestuk van begin februari stelt schrijfster Saskia De Coster dat het hoog tijd is om ons grondig te bezinnen waar we als samenleving prioritair op willen inzetten: levensduur of levenskwaliteit? Ik deel deze intuïtie: het is inderdaad hoog tijd voor een breed maatschappelijk debat met de onbevooroordeelde media als moderator", zegt Gosha Rosinska-Peeters.