In het oude stadhuis op de markt van Beringen hangen verschillende werken van kunstenaar Günther-Karl Scholz. Welke herbestemming gaan deze werken krijgen als straks het stadhuis tegen de vlakte gaat? Onze medewerker Jos Neys fotografeerde onlangs de werken en haalt herinneringen op aan dit Berings talent.
"Günther-Karl Scholz werd geboren op 15 juni 1925 in Breslau en overleed in Heusden-Zolder op 2 december 2006. Al vanaf jonge leeftijd kreeg hij een opleiding aan de Kunstgewerbeschule te Breslau waar hij leerling was van beeldhouwer Geyer. Hij liep er ook stage bij de Kerchenmaler Liebig. Vanaf 1945 werkte hij als krijgsgevangene in de mijn van Beringen. In1947 keerde hij terug naar zijn geboortestad, maar in 1948 stond hij weer in België.
 ’s Nachts werkte Günther als mijnwerker in Beringen en overdag volgde hij een opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. In 1949 won hij de Cultuurprijs van het Limburgse Provinciebestuur. In 1957 stopte hij met zijn mijnwerkersloopbaan en begon als zelfstandig schilder en beeldhouwer. De grote doorbraak kwam er toen hij de opdracht kreeg om het gemeentehuis van Beringen in te richten. Vanaf 1964 maakte hij zes prachtige eiken houtsnijpanelen die vandaag de dag nog te bewonderen zijn aan de muren van de huidige trouwzaal. (zie foto's)
In 1980 werd Scholtz door de toenmalige gouverneur Harry Vandermeulen als verdienstelijk Limburgs kunstenaar aan Koning Boudewijn en Koningin Fabiola voorgesteld en dit voor zijn werken in Beringen en Bokrijk. In 1996 werd hem de Cultuurprijs van de Stedelijke Culturele Raad van Beringen toegekend.
Met het heengaan van Günther-Karl Scholz in 2006 verloor Beringen één van zijn meest gerenommeerde kunstenaars. Zijn werken bevinden zich zowel in binnen- als buitenland o.m. in Nederland, Duitsland, Frankrijk, de Verenigde Staten…. Als binnenkort het oude stadhuis van Beringen gesloopt wordt, hopen we dat Günthers meesterwerken een mooie plaats krijgen in het nieuwe stadhuis op de site van het Sint- Jozefscollege".
Nog een korte anekdote: Als snotaap van circa12 jaar kreeg ik op zekere dag een vraag van Günther die toen thuis in de buurt woonde. Hij nodigde me uit om een handje te komen toesteken in de oude brandweerkazerne, op de plaats waar nu de stedelijke bibliotheek zich bevindt. Ik mocht helpen bij het schilderen van panelen die dienden om te worden meegedragen in de Breugelstoet die toen nog door de straten van Beringen trok. Fier als een gieter ben ik dan de meester himself gaan helpen. Uiteraard waren dit maar van die meedraagpanelen zoals : Alaaf, De Pintevegers enz.
Günther tekende eerst de letters uit op houten panelen en ik mocht ze dan verven, ‘schoon tussen de lijntjes’. ‘Goed gedaan, menneke!’ kreeg ik te horen toen mijn werk klaar was. Deze anekdote toont aan dat Günther ondanks zijn bekendheid altijd een eenvoudig man is gebleven. Terwijl ik hem hielp, kreeg ik ook de gelegenheid om met bewonderende blikken zijn werk van nabij gade te slaan, want naast het vervaardigen van houtsnijwerk was hij ook een begaafd schilder. Laat ons als Beringenaren terecht fier zijn en blijven dat dergelijk groot kunstenaar in ons midden heeft geleefd en gewerkt. Tekst: Jos Neys