Tervant krijgt een Cyriel Brockmansstraat, dat werd op de gemeenteraad beslist. Dat zorgde wel voor een pittige discussie over de relevantie van die naam. Raadslid Hilaire Poels (VOLUIT) verdiepte zich in de carrière van Cyriel en bracht een uitgebreide hulde aan meester Cyriel: "Cyriel Brockmans werd als jongste van 5 kinderen geboren op 3 september 1914. Op 4 augustus brak voor ons de eerste wereldoorlog uit en zijn de Duitse legers ons land binnengevallen. De “Slag der Zilveren Helmen” in Halen had plaats op woensdag 12 augustus 1914. Dat kader zal zeker de reden geweest zijn dat de familie Brockmans, met de hoogzwangere moeder Rosalie Lemmens, toen woonachtig in de Tervantstraat, slechts gevlucht is tot in de beemden, waar nu Borealis is gevestigd. Vader Fons kwam van Kwaadmechelen uit een gezin van 12 kinderen. Door een fout in de burgerlijke stand heetten 4 daarvan Broekmans en bij 8 werd de e een c. Het waren zeer katholieke mensen. Cyriel ging tot 12 jaar op Tervant naar school en volgde dan aan het College in Beringen Latijn-Griekse humaniora tot zijn 16 jaar. Terwijl hielp hij met alle werk op de boerderij. In 1935 studeerde hij af aan de Normaalschool in Maasmechelen. Omdat Pastoor Claessen een onderwijzer nodig had, nadat de klassen van jongens en meisjes gescheiden werden, mocht Cyriel op Tervant onmiddellijk gaan lesgeven. Tijdens zijn legerdienst kwam hij als onderwijzer terecht bij de Schoolcampagnie in Hasselt. Hij kwam uit als 3de op 52 samen met de latere gouverneur Roppe en werd reserve-officier. De Duitsers stonden in 1940 opnieuw voor onze grenzen, de scholen werden gesloten en Cyriel moest bij de mobilisatie in 1939 binnen in Leopoldsburg. Hij volgde diverse cursussen en werd in Tilff-Luik bevorderd van adjudant tot onder-luitenant. Op 5 mei 1940 was hij opnieuw in Leopoldsburg. Op 10 mei vielen de Duitsers binnen en de Belgen moesten dringend weg uit “Het Kamp”, dat trouwens die nacht nog werd gebombardeerd. Men hergroepeerde achter de “Ijzeren muur“ tussen Sint-Katelijne-Waver en Mechelen, waar Cyriel zich heldhaftig heeft gedragen. Cyriel trok verder tot in Sleidinge, achter Gent, waar men te horen kreeg dat Leopold III zich met ons land had overgegeven. Dit noemde men de 18-daagse veldtocht. Tot zijn vierenvijftigste is Cyriel herhaaldelijk terug gemobiliseerd en bevorderd. In 1939, zoals gezegd, tot onderluitenant. In 1949 tot reserve-luitenant. In 1955 tot reserve-kapitein en in 1960 tot reserve-kapitein-commandant, een titel die hij levenslang mocht dragen.
Meester Cyriel
Tot in 1979 gaf Cyriel les te Tervant. Vanaf 1946 was hij er hoofdonderwijzer. Wat Maasmechelen was voor de jongens, was Landen voor de meisjes. Daar leerde Cyriel in 1942 zijn toekomstige vrouw Josephine Muls kennen. Ze woonden er tot 1949. Willy, Hugo en Guido werden geboren. Dan volgde nog Vera toen ze op Tervant kwamen wonen.
Voetballer
Cyriel was als spits een begenadigd voetballer. Hij speelde bij Vigor Beringen en Flandria Paal. Met Louis (van Filke) Verboven was hij een legendarisch duo. Vóór elke thuismatch mocht de ploeg bij slachter Gust Vandeneynde in ’t dorp een biefstuk gaan eten. Zo ging dat toen. Later speelde hij bij Toekomst Tervant, de voorloper van AC, samen met mannen als Leon en Miel (!) Moons, Jef, Gaston en Frans Pieters, Marcel Huybrighs en zoveel andere pure Tervantenaren. Hij was één van de stichters van AC Tervant en miste later als supporter praktisch geen enkele match.
Katholiek en Vlaams
Cyriel werd in zijn jeugd ongetwijfeld beïnvloed door Pastoor Dewit, die op Tervant kapelaan was tot 1928. Deze stak zijn Vlaams gezindheid nooit onder stoelen of banken en dat werd hem niet in dank afgenomen. Pastoor Dewit werd in Amerikaanse kranten “the most learned man of Belgium “genoemd, had 6 universitaire titels en was 13 talen machtig. Er waren destijds straffe figuren op Tervant. Cyriel was tijdens de oorlog op Tervant actief bij de voedselhulp en werd er terug onderwijzer. Vanaf 1942 volgde hij een ander legendarische Tervantenaar Henri Pieters op als hoofdonderwijzer. Hij bleef echter ook lesgeven. Er waren 3 klassen. Daarna moest men naar Paal of Beringen. Vele generaties Tervantse jeugd zijn er gevormd. Daarvan kennen de meeste oudere mensen hem.
De boekerij
De jongere generatie echter herinnert zich Cyriel vooral van de Tervantse bibliotheek, die hij gesticht heeft samen met pastoor Claessen (Cluske), Fernand Willekens, Jules Schroyen, en die hij verder uitbouwde met zijn zoon Guido en Jef Schroyen. Door zijn netwerk zorgde Cyriel er voor dat de “boekerij”, zoals ze werd genoemd, liefst 12000 werken telde. Vele kreeg hij van de bibliotheek van Hasselt. Ontelbare keren is hij daar en ook in het Rijksarchief informatie gaan verzamelen voor de thesissen van zijn oud-studenten. Van internet was immers geen sprake. Voor het werk in de boekerij wilde Cyriel niet vergoed worden. Na zijn pensionering nam hij nog steeds als gids klassen van Tervant mee om Beringen en Limburg beter te leren kennen. Dat zijn school even na zijn pensionering sloot, heeft hem zoals elke Tervantenaar veel pijn gedaan. Cyriel was een minzaam man met een aanstekelijk gevoel voor humor, had het hart op de tong en op elk “Dorpsfeest”, de voorloper van Paal op Stelten, hingen wij aan zijn lippen. Hij was een geboren verteller waar ik mij nog vele verhalen van herinner.
Auteur
Hij schreef 2 boeken over de plaatselijke geschiedenis “Van Buiting tot Paal”en “Beringen, Stad en Buitingen”, welke echte vademecums zijn met onnoemelijk veel details. “Over die van Paal” sprak hij zoals wij nu over “die van Beringen” of wat dacht U…. Cyriel was politiek bewust, een echte flamingant, maar is nooit bij eender welke partij geweest. Hij ging elke dag naar de mis maar was tegelijk zeer breeddenkend. Hij was een merkwaardige combinatie van vaderlandsliefde en Vlaams gezindheid, van dorpse eenvoud en geletterdheid, van familievader en sociaal bewogen dorpsfiguur. Hij praatte graag, maar luisterde nog meer. In 1980-181 werd Beringen geteisterd door een pyromaan en ging zijn boekerij naast o.a. de directeurswoning in Beringen-Mijn, in vlammen op. Samen met Jean Put bouwde hij alles terug op. De dader van die wandaad een zekere R. werd ontmaskerd door glassplinters van de boekerij nog op zijn kleren. Cyriel schreef 2 boeken en had alle 12000 van zijn boekerij gelezen. Hij heeft hard gewerkt, met als grote doel Tervant en haar mensen op te tillen boven het gewone, boven het gemiddelde". In 1999 overleed Cyriel.