Deze maand ontvangt Hans Put twee bijzondere gasten op een bijzondere locatie in Beringen. Hij gaat in deze reeks bij valavond rustig in gesprek met twee mensen die op het eerste zicht elkaars tegenpolen zijn maar die ongetwijfeld ook veel raakvlakken hebben. Wat zijn de verschillen maar vooral wat bindt de gasten? Wat zijn de gemeenschappelijke banden wat betreft opvoeding, gezin, waarden, godsdienst, cultuur, muziek of literatuur?
Thomas Vints en Irfan Öztas ontmoeten elkaar dankzij de Internetgazet Beringen voor het eerst op het Kioskplein in Beringen-Mijn. Irfan is sinds een jaar de voorzitter van PVDA Beringen en Thomas Vints is nu schepen van welzijn en trekt volgend jaar bij de verkiezingen de lijst van CD&V en doet zo een gooi naar de burgemeesterssjerp.
Waar zijn jullie geboren?
Irfan: ik ben geboren in Heusden-Zolder en heb tijdens mijn jeugd op verschillende plaatsten gewoond maar nu woon ik al 12 jaar in Beringen.
Thomas: ik ben geboren in de toenmalige St-Annakliniek en opgegroeid in het centrum van Beringen. Nu woon ik sinds kort met mijn gezin op het Kioskplein.
Waarom heb je gekozen voor een woning hier op het plein?
Thomas: Ik heb de hele mijnsite altijd mooi gevonden en een paar vrienden woonden hier al op het plein en het heeft me altijd aangetrokken. Vanaf het moment dat er hier een woning vrij kwam, heb ik niet geaarzeld. Wij wonen hier heel graag.
Irfan: ik woon momenteel nog met mijn mama in de Waterstraat maar ben wel op zoek naar een eigen stekje, liefst hier in Beringen-Mijn.
Je woont nu in de Waterstraat, een wijk die lang kampte met een negatief imago.
Irfan: er waren vroeger in de wijk heel wat problemen. Die zijn er nu minder, soms wel wat geluidsoverlast. Het is dankzij het buurtopbouwwerk dat het hier nu veel aangenamer is om te wonen.
Opgroeien in een wijk heeft ook voordelen?
Irfan: met veel kinderen samen opgroeien is zeker fijn. We speelden vroeger met een bende van meer dan twintig kinderen en dat geeft zeker veel animo.
Hoe was je kindertijd Thomas?
Ik woonde vlak in het centrum en heb heel veel tijd doorgebracht bij de Scouts. Dat was bijzonder aangenaam en ik daar ook heel veel meegekregen zoals het engagement en dienstbetoon. Dat zijn zaken die je daar bij de paplepel meekrijgt.
Vanwaar komt uw sociaal engagement Irfan?
Door mijn jeugd en de zaken die ik al heb meegemaakt, zag ik dat heel veel mensen werden uitgesloten. Veel mensen bleven verstoken van sociale hulp en zo is mijn engagement gegroeid. Ik ben lid geworden van de jeugdafdeling van PVDA en bij ons in de Waterstraat heb ik meegewerkt met de jeugdwerking.
Als schepen van welzijn, Thomas, ken je natuurlijk de problematiek van de Waterstraat ook wel?
We hebben een aantal wijken in Beringen waar we met ons buurtopbouwwerk actief zijn en waar RIMO een belangrijke partner is. De Waterstraat is omwille van zijn specifieke dichte bouwstijl inderdaad lange tijd een probleemwijk geweest. We zien daar een groot verloop. Er komen daar telkens nieuwe gezinnen van verschillende nationaliteiten en dat maakt het niet eenvoudig. Met het jeugdwerk en de meisjeswerking zien we daar nu toch veel vooruitgang. Ook het project van de buurtvaders in het verleden wierp zijn vruchten af. We blijven vanuit de stad hierop blijven inzetten. Uit een onderzoek dat we deden samen met RIMO bleek bijvoorbeeld dat veel mensen hun rechten niet kennen. Veel mensen weten niet dat ze goedkoper naar de tandarts kunnen gaan. Ook het systeem van de Kia-cheques bijvoorbeeld bereikt die mensen net niet. Daar moeten we nog meer op inzetten.
Irfan: de meisjeswerking volg ik wel een beetje op. Toch is er nog werk aan de winkel, er wordt nog te weinig gedaan. De klachten van de mensen uit de wijk worden ook niet opgepikt, niet door de stad en niet door het Vlaams Woningfonds. Er zou nog meer steun en middelen mogen komen voor de jeugdwerking.
(door dit gesprek zal Thomas de klachten van Irfan rond de Waterstraat nog eens gaan bekijken) Wat doen jullie ouders?
Thomas: mijn beide ouders zijn geschiedkundige. Ma geeft les en pa werkt voor KADOC, een onderzoekcentrum van de KU Leuven.
Irfan: mama is huisvrouw en mijn vader was arbeider bij Ford Genk en is nu invalide. Mijn ouders zijn tien jaar geleden gescheiden. Mijn mama heeft de opvoeding van de vijf kinderen opgenomen. Dat was financieel heel moeilijk. Ik ben snel gaan werken om wat centjes bij te dragen.
Wat hebben jullie gestudeerd?
Irfan: ik heb handel gestudeerd en heb een A2 diploma kantoor. Daarna heb ik nog even geprobeerd gezinswetenschappen te studeren maar door de financiële thuissituatie was dat niet mogelijk. Nu werkt ik in een callcenter.
Thomas: ik ben schepen van welzijn bij de stad Beringen en werk ik twee dagen in de week voor Wouter Beke als medewerker voor de Limburgse dossiers.
Van waar komt jullie interesse voor de politiek?
Thomas: ze zeggen dat het bij ons bij de paplepel is ingeven. Mijn grootvader was Marcel Vints en die was een tijdje burgemeester van Koersel. Hij was ook jarenlang gedeputeerde van welzijn voor de provincie Limburg. Mijn interesse is ontstaan via de Scouts. Zo kwam ik in contact met de gemeentelijke jeugdraad. Dat was mijn eerste ervaring met het lokaal bestuur.
Irfan: vanuit de jongerenbeweging van de PVDA ben ik doorgegroeid naar de partij zelf. Het heeft vooral te maken met fiscale en sociale ongelijkheid. De arbeiders- en middenklasse moet veel te veel bijdragen in verhouding met de superrijken. Ik heb gekozen voor de PVDA en niet de sp-a omdat de burgemeester (Webers) mij ontgoocheld heeft door het jeugdwerk in Beringen af te bouwen. Ook het verdwijnen van de lokale bibliotheken is voor mij een reden geweest. Er werd door de sp-a niet geluisterd naar de jeugd.
Thomas: je had bij CD&V moeten komen (lacht), het zijn allemaal zaken die wij terug hebben ingevoerd. Sociaal engagement is voor onze partij ook heel belangrijk. Dat is een verhaal van rechten en plichten. Mensen die het moeilijker hebben, willen we een duwtje in de rug geven. De wijkwerking en de aanstelling recent van een extra straathoekwerker, daar geloof ik wel in. De opvoedingswinkel is in Beringen wel goed actief.
Jullie kennen elkaar eigenlijk niet hé?
Thomas en Irfan: klopt.
Irfan: ik het Thomas wel even gegoogeld.
Thomas: ik heb Irfan voor het eerst gezien toen hij hier lokaal een aantal acties op touw heeft gezet zoals die actie rond verkeersveiligheid en fietspaden. Het is jammer dat er snel een politiek spel wordt gespeeld. Zo stelt PVDA dat er weinig wordt geïnvesteerd in fietspaden. Maar dat klopt uiteraard niet, er is deze legislatuur al heel veel gewerkt aan de fietsveiligheid.
Zijn de verkiezingen al begonnen?
Irfan: nog niet echt, wij zoeken nog naar meer leden voor onze partij. Wij willen een goed draagvlak vinden voor onze partij. Wij zijn nog zoekende, 100% zeker dat we gaan opkomen in Beringen is er momenteel nog niet.
Peter Mertens, de partijvoorzitter van PVDA is een man die wel goed scoort?
Irfan: Ja, hij heeft heel veel aanhang en ook zijn boek scoort goed. Peter Mertens en Kim De Witte in Limburg zijn mensen waar ik wel veel energie uithaal.
Maar ook Wouter Beke doet het goed?
Thomas: ja absoluut. Wij werken alle dagen hard. Ik heb hem altijd bewonderd voor zijn idealen en zijn inzet voor het lokale. Samen met Jo Vandeurzen is Wouter wel één mijn de boegbeelden in Limburg en mijn voorbeeld.
Zijn jullie gelovig?
Irfan: ik ben wel gelovig maar ben niet praktiserend. Ik geloof wel dat er een God, maar ik bid zeker niet elke dag 5 keer. Ik ga af en toe naar moskee. Wederzijds respect, kunnen samenleven met alle culturen, ongeacht geaardheid, dat zou mooi zijn als waarde.
Thomas: ik kom uit een christelijke familie maar ik kom alleen in de kerk bij speciale gelegenheden zoals een trouw of begrafenis. Ik heb mijn kinderen wel bewust laten dopen. Ik geloof wel dat er een aantal christelijke waarden heel belangrijk zijn voor onze maatschappij.
Voel jij je als Belg met Turkse roots, spanningen tussen autochtonen en allochtonen?
Irfan: de meeste van mijn vrienden zijn Belgen en ik ondervind dat niet. Ik kan wel begrijpen dat sommige Belgen, angst krijgen voor bepaalde dingen maar de media kloppen veel te veel op. Er zijn hier in Beringen zeer mooie dingen.
Thomas: ik woon heel graag in Beringen-Mijn en heb het hier een heel goed. Soms zijn er vrienden van buiten Beringen die zich wel eens afvragen waar dat ik woon maar het feit dat we op zondagnamiddag lekker kunnen barbecueën en dat hier de winkels nog open zijn, dat maakt het toch fijn. Dat multicultureel gegeven is een feit en we moeten dat zien als een sterkte en niet als een zwakte. De feiten die zich afgelopen zomer hebben voorgedaan, heeft ons wel geen goed gedaan. De onderhuidse spanningen binnen de Turkse gemeenschappen zijn toen naar boven gekomen en Beringen werd toen in één adem genoemd met Brussel en Berlijn, dat heeft de Turkse en de Beringse gemeenschap geen goed gedaan.
Irfan: het is moeilijk om openlijk daar een mening over te geven. Verdeeldheid is geen goede zaak en het is nu nog altijd moeilijk om daar openlijk over te praten. Ik ben geen Erdogan-aanhanger, hij heeft goede zaken gedaan voor Turkije maar nu dat hij meer en meer macht wil, ben ik wel achterdochtig.
Thomas: het is belangrijk dat mensen een mening mogen hebben. Er mogen stemmen voor of tegen zijn maar ik hoop wel dat iedereen voor zijn eigen mening mag blijven uitkomen. Onder de waterlijn zie ik toch nog spanningen binnen de Turkse gemeenschap. Er is dus nog werk aan de winkel.
Welk is jullie favoriete plekje in Beringen?
Thomas: de mijnsite is een unieke site waar ik wel tot rust kom. Ook het nieuwe Kolenspoor waar je kan fietsen tot aan het kanaal is tof. En wat joggen in het park van de directeur. Er zijn hier heel veel mogelijkheden. Beringen-Mijn ligt echt heel centraal. Wij hebben heel veel pareltjes in Beringen.
Irfan: ik ga met mijn beste vriend Denis veel wandelen aan de Paalse Plas en ook aan de Watersnip is het heel rustig om te wandelen. Daar ben je één met de natuur. Daar vind ik wel rust.
Zijn jullie natuurliefhebbers?
Irfan: we moeten de natuur goed onderhouden. Ook binnen de partij is het klimaat een belangrijk thema. Een groene samenleving is belangrijk en die moeten we in Beringen wel koesteren. Er is gelukkig nog veel groen.
Thomas: natuur en bos zijn binnen de Scouts uiteraard heel belangrijk. We hebben in Beringen veel groen, denk maar aan de Vallei van de Zwarte Beek. En dat groen is uiteraard ook een troef voor het toerisme.
Hoe zien jullie Beringen in 2040?
Thomas: een aantal evoluties die ik nu zie is dat steden en gemeenten meer het kloppende hart zullen worden. Wij hebben nood aan sterke lokale besturen. Beringen gaat bijzonder hard en er beweegt veel. Ik wil met plezier meebouwen aan de toekomst van Beringen.
Irfan: het lokale bestuur gaat belangrijker worden, dat denk ik ook. Het zal de burger zijn die meer en meer zal gaan kunnen participeren in de gemeente. Mensen uit de wijk of uit een bedrijf zullen mee het beleid bepalen.
Meer burgerparticipatie. Dat is het toverwoord vandaag?
Thomas: dat is inderdaad een modewoord. Irfan heeft wel gelijk. Als lokaal bestuur sta je het dichts bij de burger. De mensen verwachten ook het meest van een lokaal bestuur en dat is ook het meest zichtbaar in het straatbeeld. Als mensen hun vuilnis wordt buitengezet, verwachten mensen dat het wordt opgehaald. Als de fietspaden slecht zijn, verwachten ze dat die gemaakt worden. Het is natuurlijk moeilijk om voor iedereen goed te doen. Maar ik denk wel dat door facebook en andere sociale media het voor de burger veel gemakkelijker is geworden om zijn ongenoegen te uiten. De tijd dat een burgemeester in zijn ivoren toren zat, is nu wel voorbij. We moeten veel meer realiseren samen met de burgers.
Thomas, je staat bij de verkiezingen van 2018 op de eerste plaats bij CD&V. In principe kan je burgemeester worden. Wat wil je realiseren als burgemeester?
Van burgerparticipatie heb ik altijd een belangrijk punt gemaakt. Bij ons in de partij is de voorzet gegeven voor de buurtplatforms. We moeten hier zeker nog aan werken. Een ander punt is veiligheid.
Irfan, stel dat jij burgemeester zou worden?
Ik wil vooral luisteren naar de mensen en horen wat er leeft in de wijken. Ook moeten we meer mensen betrekken. Ik zal zeker niet in een ivoren zitten. Ook zou ik meer willen inzetten op jeugdwerking en wijkwerking.
Zijn jullie muziekliefhebbers?
Thomas: ik vind muziek wel belangrijk, thuis staat de radio altijd op Studio Brussel. Zelf heb ik ooit gitaar geleerd bij onze stedelijke academie maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. Af en toe pik ik wel eens een concertje mee. Ik woon tegenover het Casino van Beringen en dat is wel leuk. Volgende week ga ik zeker naar Pukkelpop.
Irfan: ik ben naar Jebroer gaan kijken tijdens Paal op Stelten. Ik ben ook een fan van Studio Brussel maar ik kan genieten van verschillende muziekgenres.
Filmliefhebbers?
Thomas: film niet zozeer maar ik kijk wel graag series via Netflix. Met de job is het niet altijd evident om naar tv te kijken. Gewone zenders kijk ik nog zelden. Voor de cinema heb ik jammer genoeg geen tijd.
Irfan: ik heb ook een abonnement op Netflix en ik kijk graag naar documentaires of thrillers, horror en actiefilms.
Thomas: en House of Cards? Als je ooit president wil worden, moet je dit zeker zien.
Irfan: nog niet gezien maar ik zal het meenemen voor later (lacht)
Is er nog tijd om te lezen?
Thomas: ik las vroeger heel graag en heel veel. Maar nu is er alleen op vakantie nog tijd voor wat literatuur. Onlangs heb ik nog wel het boek ‘If mayors ruled the world’ van Benjamin Barber gekocht. Dat ligt op mijn nachtkastje om aan te beginnen.
Irfan: ik lees wel veel vakliteratuur zoals de boeken van Peter Mertens of Gaby Colebunders. Vooral zaken die mij aan het hart liggen op gebied van sociale zaken. Ik las vroeger ook graag waargebeurde verhalen. Ik hoop zelf ooit een non-fictie boek te schrijven.
Lees je ook Turkse literatuur?
Irfan: Ja, ik heb een abonnement op Akrostiş, dat is een tijdschrift met Turkse en Nederlandse gedichten en literatuur onder impuls van o.a. Gülcan Kahraman uit Beringen.
Zijn jullie reizigers?
Irfan: ik ben deze zomer nog niet op vakantie geweest. Het is met het werk niet zo simpel om in de zomer vakantie te nemen. Ik wil in oktober een paar weken naar Turkije en een weekje naar Frankrijk. Ik ben al een paar keer in Gaziantep geweest, dat is de streek in Turkije die grenst aan Syrië. Af en toe ga ik ook naar Noord-Frankrijk om daar de vluchtelingen te helpen. Normandië en de Opaalkust vind ik wel mooi.
Thomas: mijn vrouw vliegt niet graag en daarom heb ik nog niet zoveel verre reizen gedaan. Ik ben recent nog naar Kroatië geweest en met de komst van onze tweeling dit jaar, zijn we deze zomer niet op vakantie geweest. Maar Frankrijk en Italië zijn wel mooie landen voor mij.
Zijn jullie Bourgondiërs?
Irfan: ik ben wel een levensgenieter ja. Eten en drinken, feesten zit bij onze cultuur wel ingebakken. Thomas: ik ga bijzonder graag uit eten en ik kook ook graag zelf.
Slotvraag: voor wat moeten jullie nog eens gaan biechten?
Thomas: de afgelopen jaren heb ik geprobeerd mij goed in te zetten voor Beringen en dat is de combinatie werk en gezin niet altijd evident. Mijn vrouw neemt veel werk over in het huishouden. Misschien moet ik daarvoor wel eens gaan biechten.
Irfan: Ook voor mij is dit het geval. Ik zet me erg in voor de partij en voor de vluchtelingen in Frankrijk. En dat vergeet ik mezelf en mijn familie wel eens.
(Tekst: Hans Put Foto: Selfie)