In Pelt en Ham is hij al gesignaleerd: de Amerikaanse stierkikker. Of de
brulkikker -
hij loeit als een koe. Het Agentschap Natuur en Bos (ANB) vraagt het publiek hen te verwittigen wanneer men die reuzenkikker hoort of ziet. Want het is een invasieve soort. Niet welkom, dus!
De Amerikaanse stierkikker vormt een bedreiging voor onze
inheemse soorten. Het is een zeer
grote en vraatzuchtige kikker die alles eet wat in zijn bek
past. Hij is ook drager van verschillende ziektes.
Om de bestrijding effectief te laten verlopen, is het cruciaal dat het ANB een volledig beeld
van de verspreiding van deze soort krijgt. Nieuwe waarnemingen zijn daarom van
onschatbare waarde. Als je een Amerikaanse stierkikker hebt gezien of gehoord, geef dit dan
door via
waarnemingen.be.
“We roepen op om waarnemingen van Amerikaanse stierkikker door te geven via
www.waarnemingen.be, liefst met een foto erbij. Zo kunnen we de verspreiding nog beter in
kaart brengen en afhankelijk van de locatie maatregelen nemen. Binnen gekende
geïsoleerde populatie nemen we de locatie op in de bestaande afvangstcampagnes, buiten
de gekende populaties is er een snelle actie nodig. Binnen het kerngebied van de Grote Nete
doen we voorlopig geen grootschalige acties maar zijn eigen initiatief of gemeentelijke acties
wel mogelijk.” zegt Alain De Vocht, coördinator van het LIFE 3n-stierkikkerproject.
Hoe herken je een Amerikaanse stierkikker?
De mannelijke stierkikker maakt een geluid
dat lijkt op het loeien van een rund. Dit geluid is een
duidelijk herkenningspunt. Stierkikkers zijn
veruit de grootste kikkers die in onze streken voorkomen. Volwassen dieren kunnen
een
grootte van meer dan 20 cm halen, met een gewicht van meer dan 500 g. Ze hebben één
keelkwaakblaas, een opvallend groot trommelvlies en geen ruglijsten of groene rugstreep. Als je zo'n beest ziet of hoort, meld het dan.