Onze nationale vlag heeft haar gele en rode kleur verloren. Wat overblijft is zwart, de kleur van de rouw. Ik ben vandaag al eens buiten onder de mensen geweest en er hangt een gelaten sfeer. Ik ben ook ontgoocheld dat de Rode Duivels uitgeschakeld zijn , maar ik vind het nog veel erger voor deze “gouden” generatie dat ze alweer geen prijs pakken. We staan wel nummer één op de wereldranglijst maar dat geeft een vertekend beeld van de werkelijke waarde van ons nationaal elftal. We hebben de laatste jaren veel te veel tegen derderangs landen gespeeld. Als het tegen toppers echt om de knikkers ging, in 2018 verloren in de halve WK-finale tegen Frankrijk, en nu tegen Italië, die momenten van de waarheid gingen we de mist in. We hebben een stevig team maar de absolute top zat er altijd net niet in. Tegen Italië hadden we het geluk wel niet aan onze zijde en speelden we goed maar helaas niet goed genoeg. De gouden generatie wordt stilaan een oude generatie al staan er wel een aantal getalenteerde spelers klaar die de fakkel moeten overnemen. Gaat dat lukken? Voetbal is de belangrijkste bijzaak ter wereld. Dus laten we maar hoopvol naar de toekomst kijken die uit veel meer bestaat dan voetbal. Vorig jaar hingen we witte lakens buiten als steun aan de zorgsector. Laten we nu een zon buiten hangen zodat de gele en rode kleur van onze vlag snel terug keert. Niet blijven treuren, er zijn ergere dingen in het leven. (Martin Vanierschot)