Ik vind het fijn dat ze mij de schrijvende kans geven om terras en plexiglas te laten rijmen op ambras. Op het vlak van communicatie hebben overlegcomités , ministerraden , ministers en staatssecretarissen er een heerlijke chaos van gemaakt op zijn Belgische best. Om van te snoepen! Sommige burgemeesters hebben er nog een balorig sausje overgegoten. Minister Q zei neen tegen de plexischermen maar de burgervaders veegden daar hun voeten aan. Hun uitspraak was opstandig. Ze lieten hun horecazaken weten :”Je mag die schermen niet zetten maar als je het toch doet dan doen we alsof we niets gezien hebben.” Heerlijk toch, die onwettelijke weerspannigheid. Als je al deze elementen netjes op een rijtje zet, dan heb je een sterk stripverhaal. Daar moet ik toch geen tekeningetje bij maken ! Ondanks al dat gekibbel gingen de terrassen wel degelijk open. Hoe vaak zal deze openingszin geklonken hebben :”Amai, dat is lang geleden. Hoewist?” Maar al snel gingen de terrasgangers, ik incluis, over tot de orde van de dag en passeerden alle actuele thema’s de gespreksrevue. Na 6 maanden droogte viel er wel wat schade in te halen want buiten al het coronanieuws waren er natuurlijk nieuwslekkernijen die niet konden ontsnappen aan de meedogenloze analyse van de man en vrouw met de pint. Velen krijgen haar naam nauwelijks foutloos uitgesproken maar de financiële fratsen van Sihane El Kaouakibi staan toch met stip bovenaan de hitparade van de uitvoerig besproken nieuwsfeiten. Veerle Heeren scoort ook goed. Het mank gelopen loonoverleg kan ook op wat belangstelling rekenen. Een klassieker zijn ook de medische dossiers die ter sprake komen. Mensen hebben het afgelopen half jaar wat meegemaakt. Om nog maar te zwijgen over de overledenen die nooit nog een terrasje zullen doen. Ieder café mist definitief vaste klanten . Voeg daar nog het actuele sportnieuws over wielrennen en voetbal aan toe en men krijgt een hele menu aan nieuwsfeiten die het haast niet meer nodig maken om radio- en televisiejournaals te volgen. Alles wordt op het terras geserveerd. Dat is tenminste al één goede reden om ze open te houden. Plexiglas of niet! (Martin Vanierschot)