Nick van der Lijke heeft dus de 16de Beverbeek Classic gewonnen. Een verslag van Noël Truyers:
Nick van der Lijke heeft in een spurt met zes de door sneeuw en ijskou loodzware 16de Beverbeek Classic gewonnen. De kleine, olijke Nederlander jumpte zich tien centimeter eerder dan Dries Hollanders over de streep en maakte zo van zijn eerste koers van het seizoen een vroeg succes. De vinnige Tom Vermeer werd derde.
De 16de Beverbeek Classic was een zware editie. Sneeuw, vriestemperaturen en de intentie om er een veilige koers van te maken deed de organisatie het parcours met zestig kilometer inkorten. Zo werden twee plaatselijke ronden en de lussen in o.a. Klein Zwitserland en de Driepaalhoeve geschrapt, maar dat belette niet dat de finale superspannend werd. “De grote ronde gaf wat schermutselingen, o.a. Pardini en ook oude rot Niko Eeckhout gingen aanvallen, maar veel voorsprong kregen ze niet. Vooral Topsport Vlaanderen-Baloise hield de koers gesloten. De koude had het peloton in zijn greep. Ideaal voor mij”, grinnikte de winnaar achteraf.
Toen Sentjens, Hollanders, Boons en Dernies in de tweede plaatselijke ronde het hazenpad kozen, waren van der Lijke en Vermeer aanvankelijk niet mee. Vier ronden hadden ze nodig om bij de koplopers aan te sluiten, het was harken en niet begeven, want voorin werd niet getalmd. “Zij vielen niet stil, wij evenmin. Ik had in Tom Vermeer een goede bondgenoot.  Ik had een sterke jongen mee. Samen slaagden we er in om de dertig seconden achterstand die we aanvankelijk hadden te overbruggen. Eens mee voorin dacht ik van een beetje op reserves naar de laatste ronde te gaan, maar dat werd me niet gegund. Er werd onmiddellijk naar mij gekeken om mee te werken, wat ik op mijn manier ook heb gedaan. Ik kon toch een beetje herstellen”, bekende van der Lijke. “Ik moest het link spelen.”
Vooraan waren het vooral Sentjens en Hollanders die  hun ambitie toonden.  Zij waren de locomotieven van de ontsnapping maar in de slotkilometer lieten ze zich de kaas van hun boterham eten. “Ik ken het effect van vrieskou op de spieren. Ik wist dat de benen sneller zouden vollopen, ik wist dat het risico op stilvallen zoveel groter zou zijn. Daarom zag ik het graag gebeuren dat Sentjens op 600 meter van de streep demarreerde. Ik zag ook Hollanders gepast reageren. Ikzelf gokte honderd procent op de sprint. Ik zat in het wiel van Vermeer klaar om mijn ding te doen. Op 150 meter van de streep zette ik aan. Eerst raapte ik Sentjens op, Hollanders bood meer weerstand, maar ook hij was er in de slotmeters aan voor de moeite. Het scenario dat ik voor mezelf uittekende, was het juiste”, glunderde van der Lijke. 21 jaar is hij, Blancokopman Robert Gesink is zijn grote voorbeeld.
Dries Hollanders kon niet lachen om zijn tweede plaats, de ontgoocheling stond op zijn aangezicht. “In 2011 was ik ook al tweede, toen was ik blij, nu niet. Ik heb gegokt en verloren. Ik had 100 meter langer moeten wachten om op de uitval van Sentjens te reageren. Dat ik dat niet deed, zorgde voor de nederlaag. De laatste vijftig meter viel ik stil. Ik duwde de allerzwaarste versnelling, maar ik kreeg ze niet meer even vlot rond”,  jammerde hij.
Uitslag: 1. Nick van der Lijke (Ned); 2. Dries Hollanders; 3. Tom Vermeer (Ned); 4. Tom Dernies; 5. Roy Sentjens; 6. Ruben Boons; 7. Christer Jensen (Den); 8. Ronan McLaughlin (Ier); 9. Remco te Brake (Ned); 10. Geert van der Weyst (Ned); 11. Daniel McLay (GB); 12. Adrian Gjolberg ; 13. Boris Vallée; 14. Kevin Van Staeyen; 15. Vegard Robinson Bugge (Noor); 16. Koen Bouwman (Ned); 17. Jochen Deweer; 18. Steven Doms; 19. Jorne Carolus; 20. Vytaukas Kaupas (Lit).