"Melancholia", Lars von Trier - Denemarken (2011) - 130'
Net als ‘Antichrist' geeft ‘Melancholia' ons een kijkje in de ziel van Lars von Trier. In een vloeiende, overdonderende stijl, die bol staat van de symboliek - niet alleen verwant aan de Duitse romantiek maar ook aan het magisch realisme - neemt hij ons mee op een uiterst persoonlijke reis, die voor de één abstract en onbegrijpelijk zal zijn, voor de ander eerlijk en direct.
Kirsten Dunst speelt Justine, een ogenschijnlijk verwende bruid. Kosten noch moeite zijn gespaard om haar 'de mooiste dag uit haar leven' te bezorgen. Er is een kasteel, groot genoeg voor de honderden gasten, een golfbaan met 18 holes, taart, champagne. Maar het is niet genoeg. Niet voor haar. Vol twijfel trekt ze zich terug, telkens weer. Op haar kamer, in de tuin. Haar man bij de bruidstaart met een mes in de hand achterlatend. Net als we denken dat von Trier ons weer eens trakteert op een onversneden portie vrouwenhaat, blijkt deze vrouw niets minder te zijn dan het alter ego van de regisseur zelf. In het tweede deel zien we hoe haar zus zich samen met haar man en kind voorbereidt op een mogelijke ramp. De aarde dreigt in botsing te komen met de planeet Melancholia, die zich jarenlang verborgen heeft gehouden achter de zon. Iedereen raakt in paniek, behalve Justine. Het naderende onheil brengt haar tot rust. Vroeger wist von Trier zijn gekte nog te beteugelen door zichzelf strikte regels op te leggen, maar de nieuwe von Trier laat haar de vrije loop.
Vanavond om 20.15u in Ciné Walburg