In Marcinelle werd gisteren de ramp van 8 augustus 1956 herdacht. De mijnramp in Marcinelle is de grootste mijnramp uit de Belgische geschiedenis en één van de grootste uit de Europese mijnbouwgeschiedenis. Op 8 augustus 1956 kwamen toen bij een brand in Bois du Cazier 262 mensen van twaalf verschillende nationaliteiten om het leven, onder wie 136 Italianen en 95 Belgen waarvan dertig Vlamingen. Het herdenking begint 's morgens om 8u10 met het afroepen van de namen van de 262 slachtoffers, telkens weerklinkt de klok. Na die emotioneel moment werden de traditionele toespraken gehouden en werden ruim 50 kransen neergelegd aan het monument op de site van Marcinelle. Dit jaar was er geen plechtigheid omdat er momenteel 17 nog onbekende slachtoffers worden opgegraven voor identificatie.
Bloemen werden neergelegd door KS Vriendenkring en de vzw Mijn-Verleden uit Genk.
"Het is belangrijk dat we dit doen, het verleden mag niet vergeten worden. Dit moment vereningt alle mijnwerkers, uit Vlaanderen en Wallonië. Er zijn hier ook slachtoffers uit Vlaanderen gevallen. We komen ieder jaar terug", zegt Jean Ooms namens de Genkse delegatie.
"Voor KS Vriendenkring is het belangrijk om hier vandaag aanwezig te zijn. Een heel grote ploeg Luimburgse reddingswerkers onder leiding van Jos Legrand, directeur ondergrond uit Zolder, was destijds hier aanwezig", zegt Michel Dylst.
De ramp was een keerpunt in de Belgische migratiegeschiedenis. Italië weigerde nog gastarbeiders te sturen. België ging dan maar op zoek in Marokko en Turkije. Zo kwam Kader Zaouad naar België. "Het is belangrijk voor mij persoonlijk, door de mijnramp is mijn vader vanuit Marokko naar hier gekomen. Deze mijn heeft dus een rol gespeeld zodat ik hier in België ben geboren. Ik heb altijd gewerkt in de mijn van Zolder. Ik blijf nu via KS Vriendenkring strijdvaardig en ik vind het ook belangrijk dat er een eerherstel moet komen voor Antionia Ianetta", zegt Kader Zaouad.
Kort na de ramp kreeg Antonio Ianetta onmiddellijk de schuld. Drie jaar na de ramp werd hij vrijgesproken op een proces over de ramp. Maar omdat men vreesde voor zijn leven, werd hij naar Canada gestuurd, waar hij op 11 februari 2012 overleed. KS Vriendenkring vroeg gisteren ook aandacht voor Antonio.
"We moeten durven terugkijken naar het verleden, en denken aan Antonio Lanetta die zich in Italië liet verleiden door de grote beloften van de Belgische overheid om kolen te komen delven in België. Antonio heeft een zwaar kruis moeten dragen tot zijn overlijden in Canada in 2012", Michel Dylst. Ondertussen zet KS Vriendenkring de strijd verder voor correcte pensioenen van de ex-mijnwerkers. "Het bedrog dat men de mijnwerkers aandoet moet stoppen. De ondergrondse mijnwerkers en hun weduwen hebben recht op een correct pensioen, nadat ze hiervoor al die jaren hun bijdragen hebben afgestaan. Zij hebben pijn, bloed, zweet, tranen en emotionele verliezen van collega's, aan ons land de nodige energie geleverd voor de groei van de industrie en de warmte in de huiskamers", zei Dylst nog. (Hans Put) Bekijk het volledig fotoverslag op onze Facebookpagina.