Er zijn conflictgebieden op onze wereldbol, ik hoef ze niet op te sommen want iedereen kent de dramatische beelden van mensen in oorlogsnood . Zij liggen niet wakker van een herfstige zomer. Bommen vallen er als vliegen en drones worden uit de lucht geschoten alsof het om een Olympische discipline gaat. Dat staat allemaal heel triest op het oorlogspalmares van wereldleiders die al lang niet meer beseffen wat een mensenleven waard is. Ik veronderstel dat velen onder ons al dat leed zouden willen verzachten maar het ligt helaas niet in onze macht om ook maar iets te verbeteren. Ik wil al schrijvend niet op het oorlogspad blijven en daarom wil ik een beetje vrolijker zijn. “Vrouwen zijn in de zomer eens zo mooi”, dat is mijn standpunt. Ze dragen sexy spulletjes die flodderen en fladderen, en een dito zonnebril. Als hetero vat ik de zomermaanden samen in 3 woorden :”Leve de vrouw”. Zij die van een andere geaardheid zijn, kunnen die uitroep in alle vrijheid herformuleren. Onder de zon is er plaats voor iedereen . Het leven bestaat in feite uit niets anders dan bladzijden omdraaien. Voortdurend komen we in een volgende fase terecht tot op de laatste bladzijde nog een herfstblad op onze herinnering valt, waarna het levensboek definitief wordt dichtgeklapt. Dat klinkt allemaal nogal pessimistisch maar soms is de schrijfmicrobe de baas. Dat moet men aanvaarden. Toch is mijn slotwoord “Geniet van elke seconde”, zo lang de laatste bladzijde niet is omgedraaid. Voor de rest hoop ik dat Trump en Poetin hun verstand gebruiken. Voor mij zijn het “den Dikke en den Dunne “maar helaas is dit in de huidige internationale omstandigheden niet om te lachen. (Martin Vanierschot)