Domein Hoeverheide in Helchteren. In de volksmond spreekt men daar over “het kasteeltje naast de Remo’, maar Guy Coolen (foto) die er woont, heeft het liever over een villa in Toscaanse stijl. Hij schermt zijn domein af voor pottenkijkers. De servitudeweg is niet toegankelijk voor wandelaars en wielertoeristen. Maar wij mochten uitzonderlijk met hem mee in de auto dit wondermooie natuurgebied verkennen.
“Ik ben al de zesde generatie die hier mag wonen,” begint hij. “In 1860 werden hier de eerste bomen geplant. Hier staan dus bomen van 160 jaar oud. Het gebied besloeg toen nog 550 hectare, allemaal in het bezit van de Norbertijnen van Sint-Truiden, die na de Franse revolutie gedwongen werden hun eigendom over te dragen aan de gemeenten. Zes gemeenten wel te verstaan, want zo uitgestrekt was het hele gebied. De gemeenten die er vanaf wilden, verkochten de hele boel aan de familie Leirens-Eliaert uit Aalst, met de opdracht ‘het bewerken van de woeste gronden’. Inderdaad, de grond was hier toen nog woest, en bestond uit duinen en wat berken. In ruil moesten ze gedurende 30 jaar geen grondbelasting betalen. De schoonzoon van de familie Lienart was in Aalst nota bene een notoire tegenstander van priester Daens die opkwam voor de rechten van de arbeiders.
"Omdat de gronden in Limburg goedkoper waren dan in Oost-Vlaanderen kochten ze dit domein hier. Toen ze in 1929 geconfronteerd werden met de beurscrash ging hun textielfabriek op de fles en werden ze om te overleven genoodzaakt stukken grond te verkopen. In 1945 kocht mijn grootoom Werner Lippens, een bankier uit Hasselt, 200 hectare. Toen hij in 1950 verhuisde naar Monaco kocht mijn vader 60 hectare van hem. Ik kocht er later nog 10 hectare bij.”
Dat is de situatie vandaag. Maar wat zijn de laatste ontwikkelingen verder?
Guy Coolens is vooruitziend. De opwarming van de aarde zorgt ervoor dat inlandse bomen het moeilijk te verduren krijgen. Daarom plant hij nu exoten uit het Middellandsezeegebied. “Ik liet 800 zeedennen uit Bordeaux planten, 250 tamme kastanjes – die werden ooit al door de Romeinen naar hier gebracht, 250 Turkse eiken uit Slovenië waarvan er maar 32 goed zijn doorgegroeid, 400 Corsicaanse elzen. Over twee jaar komen daar nog de Atlas Ceder uit Noord-Afrika bij, alsook de Hongaarse eik. Bij die grootschalige immigratie van exoten kan ik rekenen op de professionele begeleiding van professor Bart Muys van de KULeuven.”
Guy merkt dat inlandse soorten het niet alleen te verduren krijgen van het veranderend klimaat, maar ook van de stikstofuitstoot. “Dat zie je aan de verkleuring van de bladeren en ook dat de bomen minder bladeren dragen. Ik wil het domein Hoeverheide in goede staat overdragen aan de volgende generatie,” besluit hij. (Jef Lingier, met dank voor de rondleiding)