Mevrouw Kahraman woont met haar neus op het Remostort en schreef deze open brief, gericht aan de leden van de geurcommissie waar zij ook deel van uitmaakt. Die brief gaat als volgt:
"Ik ben zo moe om het zo vaak te moeten zien en horen: hoe er met woorden en geld gegoocheld wordt. Voordat ik in de toezichtcommissie stapte, geloofde ik in een eerlijke, open en oplossingsgerichte aanpak. Maar ik heb alleen maar politieke trucjes gezien.
"Wij, de buurtbewoners van Lindeman, Vlierhof en Lillo kampen met dit probleem al meer dan 40 jaar en nog altijd wordt er achter bewijzen gezocht en worden extra metingen gedaan om dit te achterhalen. Cijfers en geld worden tegen ons gebruikt, hoewel er geen enkel meetinstrument bestaat om te weten te komen hoe we ons voelen. Vaak wordt er vergeten dat er mensen achter die cijfers leven. Of wordt er soms gedacht dat wij dit voor de lol doen, klagen? Er werd genoeg tijd gewonnen om naar andere oplossingen te zoeken, bijvoorbeeld naar een andere stortlocatie (liefst ver weg van woonwijken), maar het was gemakkelijker om het machtigste wapen ‘geld’ tegen ons te gebruiken, tegen de ‘zwakke’ mensen.
"Al acht jaar krijgen we de valse belofte dat het zogezegd gedaan zal zijn. Het is hoog tijd dat alle bevoegde instanties hun woord houden om deze eindeloze geschiedenis nu tot een goed einde te brengen. Want, het is ons volste recht om te wonen in een rustige, geurloze, en gezonde omgeving. Meer vragen we niet. Deze bijzondere tijd waarin we nu leven zie ik als een soort van planetaire reboot, een herstructurering van ideeën en prioriteiten. Ik hoop dat we allen gaan inzien wat belangrijk is en wat niet is, voor mens en natuur."