Moustapha Hanani (51 - foto) woonde tien jaar in één van de appartementen van Meulenberg en verhuisde daarna omwille van de afbraak naar een sociale woning. Hoewel Moustapha als job frieten maakt bij Farm Frites in Lommel, is hij ook dichter. Maar met poëzie alléén kun je nu eenmaal geen geld verdienen.
Tien dagen geleden was hij nog in Parijs om er zijn Arabische poëzie voor te dragen. "Ik was er de enige Belg tussen veel beroemde dichters uit het buitenland. Ik kreeg maar 10 minuten spreektijd, maar het werd toch een half uur. Mijn gedichten zijn verhalend en dat kan je niet in enkele minuten samendrukken."
"Onlangs was ik ook uitgenodigd in Marokko voor een poëziefestival in een amfitheater," vertelt hij. "Toen ik een jaar of 18 was ontdekte ik van mezelf dat ik een dichter was. Wanneer ik wandelde kwamen er spontaan beelden in mijn hoofd. De poëzie vloeit zo uit mijn pen. Ik studeerde literatuur aan de universiteit van Meknes. Mijn gedichten werden gepubliceerd in een krant. Volgend jaar verschijnt er een bundel van me. Soms, als ik met de auto naar mijn werk rijd, komt er plots een flard poëzie in mijn hoofd. Om het niet te verliezen zeg ik de tekst hardop, tot ik ergens kan stoppen en het kan noteren, want poëzie kan zoals een droom vlug weer verdwijnen."
"Een gedicht is voor mij geen ruiker bloemen, altijd zit er filosofie in verweven. Met een metafoor maak ik er iets geestelijks van. Ik ben afkomstig van een stam in Marokko die banden heeft met Yemen. Wij hebben een traditie van poëzie." (Jef Lingier)