Zoals eerder deze week beslist, is staatssecretaris Theo Francken van plan dit jaar het noodopvangcentrum in Helchteren te sluiten. Deze oude legerkazerne is het grootste asielcentrum van land met 700 opvangplaatsen. We vroegen aan de kazernepoort aan Ibrahim en zijn vrouw Kubra, uit Afghanistan, wat het nieuws voor hen betekent. "Wij vernamen het nieuws van de assistenten van het Rode Kruis. We vinden het jammer, vooral voor onze kinderen die hier naar school gaan. We hebben twee meisjes, één van vier en één van 11 jaar. Ze gaan naar de Biekorf hier in Helchteren naar school en maakten er ondertussen veel vriendjes. Wij zijn ondertussen al 2,5 jaar in België, waarvan 1,5 jaar hier in de kazerne. We mogen op 11 april eindelijk op interview in Brussel. Hopelijk komt er een positieve beslissing."
Verwonderd over de vlotte kennis van onze taal, vragen we of het niet lastig is zo lang te moeten wachten op een beslissing. "Dat is heel moeilijk. We leven hier met honderden mensen dicht opeen, allemaal wachtend op een beslissing. Er is altijd een onrust die knaagt. Ook de verveling weegt. We mogen niet werken en hebben weinig om handen. In de kazerne zijn er veel mensen met een depressie. Er is weinig privacy. We leefden zes maanden met twee gezinnen in één kamer."
Wat gaan jullie doen als jullie erkend worden als vluchteling? "In Afghanistan was ik kleermaker. Ik hoop hier een retouche- en strijkwinkel te mogen beginnen."
Onder een paraplu vertrekt het tweetal richting de Biekorf om er hun kinderen op te halen. Succes! roep ik hen na. (Jef Lingier)