De natuur rond het vakantiepark van Oostappen in Hengelhoef lijkt op bepaalde plaatsen op een klein Remo-stort. Achter hoek en kant, midden in de natuur, ligt afval. Maurice Cambré (foto), die gedurende 23 jaar verbonden was aan Hengelhoef, is er het hart van in. Hij werkte eerst 21 jaar voor de CM en daarna nog 2 jaar voor het asielcentrum, tot het onder druk van de actiegroep ‘Red Hengelhoef’ dicht ging. Nu dringt zich als het ware een nieuw ‘Red Hengelhoef’ op, vindt de verontruste buurtbewoner die vlakbij het vakantiepark woont.
Maurice gidst ons door het struikgewas naar de kankerplekken waar het vuil de natuur ontsiert. “De speeltuin van vroeger is afgebroken en werd in een diepe kuil begraven,” begint hij zijn verhaal. Verder achterin treffen we een hoop bladeren, vermengd met plastic, buizen en blikjes. In het bos liggen her en der ook elementen van ramen en ook vuilnisbakken. Nog verder treffen we een half afgebroken loods aan.
“Mijn hart bloedt als ik dit zie,” zegt Maurice. “Toen ik hier werkte mochten we zelfs nog geen eigen composthoop maken. Nu verloedert alles.”
De afvalbergen zie je niet vanaf de wandelpaden. Ze liggen verborgen achterin.
Een shock krijg je pas als je de ravage ziet aan de vroegere kleedkamers bij het voetbalveld van weleer. Deuren, ramen, wasbakken, douchekoppen, lampen - you name it – alles werd los geschroefd en leeggeroofd. De muren zijn gevandaliseerd met graffiti. Achteraan, waar ooit de scheidsrechter zijn kleedkamer met douche had, ligt een matras met slaapzak. Naast het bed ligt een onaangeroerde appel en staan er blikjes saus en Carapils. Hier slaapt dus een dakloze. Niemand weet dat. Verborgen in het bos van Hengelhoef.
Wat verder liggen de tennisvelden. De betonnen speelvloer is overwoekerd door dennen van al twee meter hoog en onkruid alom. “Waarom breekt men die betonnen vloer niet uit?! Geef de boel terug aan de natuur. De natuur moet weer in ere hersteld worden. Opruimen die kankerplekken! ” reageert Maurice emotioneel, terwijl hij terugdenkt aan de mooie tijd van toen hij hier nog werkte.
Hij kaartte dit al meermaals aan bij de bevoegde instanties. De big boss van Oostappen, Peter Gillis, heeft dit blijkbaar niet graag. “Hij belde aan en kwam mij aan mijn deur afdreigen,” aldus Maurice “Moei u niet langer met mijn zaken,” zei Gillis. Maurice: “Ik heb toen van pure miserie een mail gestuurd naar het kabinet van Zuhal Demir, die ook bevoegd is voor toerisme. Kort daarna kwam er een grootschalige sociale inspectie naar de arbeidsmigranten en de oubollige caravans die hier stonden. Eigenaardig genoeg verdween de ouwe nest net op tijd. De Europese interimbus, en de busjes van werkgevers die er eerst stonden, verdwenen ook net op tijd. Ik vraag me af of iemand Oostappen getelefoneerd heeft. Eigenaardig toch?”
Voor zijn klacht over het dumpen van afval nam Maurice contact met de provincie en met de bevoegde schepen van toerisme, Jef Verpoorten. “Het bleef echter bij een heen en weer mailen, zonder zichtbaar resultaat. Alleen de gedumpte autobanden werden verwijderd,” zegt hij.
De laatste mail dateert van 29 juni, waarin de schepen schrijft dat er een PV werd opgemaakt door de milieu-inspectie. In de mail werd Oostappen aangemaand de opslag van afval te stoppen en zich in regel te stellen. “Het gebeurt echter niet. Ik word er moedeloos van,” zucht Maurice.
We contacteerden ook het vakantiepark. Daar verwees men ons naar het hoofdkantoor in Nederland. Er kwam echter geen antwoord op onze mail. Mocht er later toch nog een reactie zijn, dan zullen we dat hier melden. (Jef Lingier) "