Uchteren, waar kent men dat nog? In de Huttestraat. Daar komt elke avond een vaste kern van zo'n zeven buren samen om te babbelen over het kleine nieuws van de dag. Van mei tot eind september schuiven ze hun stoelen bijeen. "Bij mooi weer zitten we buiten, nu eens bij die dan eens bij een ander. Als het regent zitten ze bij mij in de garage," vertelt Jeanneke. "We verwittigen elkaar per sms. We hebben maar één afspraak: er wordt niet geroddeld. We hebben het meestal over de kinderen, de kleinkinderen, de vakanties en natuurlijk ook over het weer."
Wat is de verklaring voor die hechte band tussen buren? "We zijn eigenlijk allemaal op een af andere manier familie van elkaar," zegt Marie-Therèse. "Onze grootouders waren de eerste bewoners van Houthalen-Oost. Door de inwijkelingen werd er vroeger op ons neergekeken, 'die van de Hutten' werd er gezegd. Ook dat versterkt de band." Etienne, die de hele tijd gezwegen heeft, komt tussen: "Toen was Jezus Christus hier nog niet geweest. Ik heb de beschaving hier gebracht," grapt hij. "In het begin van ons uchterseizoen en op het eind gaan we samen ergens eten. Het is een soort ritueel. Ja, we houden van gezelligheid, wij."