Vandaag iemand die vanuit een heel ander perspectief naar 2020 terugkijkt, nl. vanuit het onderwijs. We spraken daarvoor af met Elly Vromans uit den Driehoek. Zijj geeft les op het GO! In campus Het Spoor in Mol, maar tijdens de lockdown was ze een ‘bezige bij’ als vrijwilligster op meerdere en bewonderenswaardige manieren.
Elly, wat blijft jou het meeste bij van dit jaar?
Hetgeen mij het meest bij zal  blijven van dit jaar is uiteraard de coronacrisis: een moeilijk te winnen oorlog zonder wapens en de impact hiervan op ieders leven: flexibel  en veerkrachtig zijn. En een andere, iets meer persoonlijk iets dat me bijblijft van dit ‘rare jaar’ zijn drie grote nieuwe mijlpalen: mijn oudste dochter werd 30, mijn man 60 en mijn schoonvader 90.  De feestjes hebben we dus nog te goed…..
Kan je 2020 in één of max twee woorden samenvatten?
Uitdagend anders
Hoe heb jij de lockdown zelf beleefd?
In eerste instantie ben  ‘in mijn kot’ gebleven en heb mij strikt aan de opgelegde regels gehouden.  Mijn leven bestond uit huishoudelijke taken, beperkte familie- en vriendenbezoekjes en uitkijken naar een andere vakantie invulling.  De noodzakelijke opruimactie en klusjes in en om het huis werden aangepakt. Contacten waren zeer beperkt en verliepen meestal enkel via sociale media….
‘Tijd’ werd plots een ander begrip. Te weinig tijd vroeger werd nu ‘tijd zat’.  ‘Tijd’ kreeg plots een andere betekenis. De pauzeknop werd even aangezet. Ik leefde even in slow motion maar begon al snel te zoeken naar een manier om mijn tijd nuttig te kunnen inzetten ten dienste van anderen.
Hoe vulde je je extra vrije tijd dan concreet in?
Lang duurde de zoektocht niet, want uit allerlei hoeken kwamen hulpvragen. Eerst ging ik met vrijwilligers van Ferm Kerkhoven aan de slag om samen ongeveer 1.500 gratis mondmaskers te naaien.  Na dit liefdadigheidswerkje bleef de vraag kriebelen: kan ik naast mijn halftijdse job als leerkracht, mijn overige tijd nuttig ten dienste stellen van anderen, rekening houdend met de opgelegde maatregelen?  Opnieuw was dit een eenvoudige zoektocht.  Binnen de zorg en langs de kantlijn van de zorg werd er geroepen om helpende handen.  Mijn gewoontes en dagplanningen werden aangepast, mijn werk gereorganiseerd. Ik begon spontaan met muziek te brengen op mijn accordeon voor mensen in WZC Ploegdries (balkonconcert) en trakteerde ook de bewoners van St. Oda op een gratis muziekoptreden. Bij de heropstart van het bezoek van WZC Ploegdries, waar mijn schoonouders verblijven, ging ik als vrijwilliger aan de slag om het bezoek mee te begeleiden. Mijn taken waren en zijn nog steeds senioren van de kamer vervoeren naar de bezoekruimte en  terug, bezoekers veiligheidsinstructies geven en tafels en stoelen ontsmetten na elk bezoek.  
Hoe verliep die eerste lockdown voor jou als leerkracht?
Als leerkracht ben ik onmiddellijk in een versneld tempo omgeschakeld naar digitaliseren. Dit was ‘het’ moment om mee op de kar te springen.  Stilstaan is achteruitgaan…. Met vallen en opstaan, bloed, zweet en soms ook tranen is dit aardig gelukt.  Als team wisselden we ideeën uit, kregen we tips en trics aangereikt vanuit alle hoeken, gingen we zelf op zoek naar mogelijkheden om de lessen zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Vergaderingen en klassenraden werden georganiseerd vanop afstand. Contacten met collega’s werden tot een minimum beperkt. Oudercontacten verliepen digitaal.
En voor de leerlingen? Was het voor hén makkelijk?
Voor de leerlingen was deze manier van lesgeven heel erg aanpassen. Het was buiten hun comfortzone. Er werden allerlei hulpmiddelen aangereikt om regelmaat te creëren voor de leerlingen.   Zo kregen ze wekelijks een ‘taakbrief’ met daarin voor elk vak de taken omschreven en de tijdstippen van live- lessen. Sommige leerlingen waren snel vertrouwd met de veranderingen, anderen hadden een aanloopperiode nodig, anderen vonden het moeilijk.
Heb je het idee dat de leerlingen iets zullen ‘overhouden’ aan dit jaar?
Ik denk dat we de impact van corona voor de leerlingen niet mogen onderschatten. Niet enkel het leren op afstand, maar ook het praktische van het onderwijs op afstand…. Hier liepen we af en toe toch aan tegen beperkingen. Niet elk huisgezin beschik over meer dan één laptop of beschikt niet over het nodige netwerk.  Op school werd om dit probleem op te vangen enorme inspanningen geleverd: er werden tijdelijk laptops ter beschikking gesteld voor de leerlingen. Voor leerlingen die moeilijker bereikbaar waren, werden bijbeenmomenten georganiseerd waar leerlingen individueel gecoacht werden. Af en toe werden leerpakketjes rondgebracht voor leerlingen door collega’s. Kortom, iedereen heeft enorme inspanningen gedaan om alle leerlingen maximaal te kunnen bereiken en ze maximale leerkansen en onderwijskansen te bieden.   
Ook het sociaal- emotionele impact voor de leerlingen moeten we niet onder stoelen of banken steken.  De onzekerheid, het onwetende….. hun vrienden niet meer zien in levende lijve. Niet kunnen doen waar ze zin in hebben….. allemaal dingen om even bij stil te staan.
Is er iets specifieks uit onze stad dat je bij blijft van 2020?
Lommel liet opnieuw zien dat we een samenhorige gemeenschap zijn die er voor mekaar zijn in moeilijke tijden
Is er een CD, boek, TV-programma of Reeks die je bijblijft van dit jaar?
Ik ben samen met mijn dochter Eline grote fan van de muziek van Niels de Stadsbaeder… Niet specifiek voor 2020 alleen dus, maar om toch iets op deze vraag te antwoorden…
Wat verwacht (hoop) je voor 2021?
Ik hoop voor 2021 op een ‘normaal jaar’, met in ons achterhoofd de lessen die we moeten meenemen uit 2020. Ik ben er van overtuigd dat het een jaar gaat worden waar iedereen zijn schouders onder gaat zetten en de moed en kracht vindt om na een moeilijke periode verder te gaan. En ik denk ook dat iedereen een heel  jaar elke weekend zal  moeten feesten om al de afgelaste feestjes in te halen.
Nog een boodschap voor onze lezers?