De familie Dris, vader Abdirza, moeder Najat en hun zoon Mohammed komen uit Ahvaz in Iran.
Abdirza is lasser van opleiding en werkte de laatste 10 jaar als veiligheidsagent op een olieraffinaderij; Najat is huismoeder en Mohammed tekenaar.
Abdirza: “Wij zijn afkomstig uit Ahvaz. Vroeger was dat een land op zich, maar nu maakt het deel uit van Iran. De regio werd bezet omwille van de rijkelijk aanwezige olie. Sinds de bezetting leven wij Arabieren er onder Perzisch bewind. Behalve het recht om te leven hebben we er geen rechten meer. We kunnen geen hulp vragen, we leven volledig geïsoleerd en we worden beperkt in voorzieningen zoals water, eten en gas…  Je moet er constant strijden om te kunnen werken, want alle jobs zijn voorbehouden voor de Perzische mensen. Arabische mensen mogen er geen eigendom hebben, dus ons huis is nu van de staat. We mogen onze eigen Arabische taal niet spreken, enkel de Perzische taal Farsi is toegestaan. In vele dorpen zijn geen scholen omdat de Arabische scholen moesten sluiten. 65% van de mensen is er analfabeet.”
Mohammed: “Ik was één van de gelukkigen die wel naar school kon, maar dan wel in het Perzisch. Ik studeerde Grafische vormgeving.”
Abdirza: “Ahvaz is letterlijk volledig afgesloten van de buitenwereld en er heerst een totale censuur. Zo kan de wereld niet zien wat er allemaal gebeurt. Mensen worden er gefolterd en vermoord, er worden onmenselijke daden gepleegd. Wij willen ons verhaal vertellen, zodat de wereld de schrijnende situatie in ons land ziet en erkent.
Enkele familieleden van ons maken deel uit van een tegengroepering die probeert om de Arabische mensen en het land te bevrijden uit het Perzische regime. Mijn twee broers werden vermoord en ook wij werden bedreigd. We waren zo bang om ook vermoord te worden, dat we gevlucht zijn.
Abdirza: “Mijn mooiste moment was toen we de toestemming kregen om België binnen te komen en hier vrij te zijn. Gedurende onze tocht naar hier werden we begeleid door het Rode Kruis. We vertrokken naar Turkije met het vliegtuig, van daar per boot naar Griekenland en dan met de bus en de trein naar België. We waren 25 dagen onderweg. Sinds 4 januari 2016 zijn we hier. We zijn zo dankbaar voor alle hulp die we kregen en nog steeds ontvangen. We willen zo graag iets terug doen voor jullie. We hopen snel te kunnen werken en ons nuttig te maken.”
Najat: “Ik wil iedereen ook heel erg bedanken. Ik kan hier zelf koken voor mijn familie, we kunnen de ingrediënten gaan kopen. Ik maak tajine, vis, kip… We vinden hier echt alles en het eten smaakt goed. Dankjewel daarvoor. Bedankt dat we hier mogen zijn, bedankt dat ik kan koken voor mijn gezin, bedankt voor alles.
Abdirza: “Ik wens te kunnen meemaken dat ons land bevrijd wordt. Ik nodig jullie dan uit om dat samen met ons te vieren.”
Mohammed: “Mijn droom is om hier als tekenaar te kunnen werken. Het is echt mijn grote passie. Ik maakte een tekening voor jullie als dank.”